We verlaten vandaag het mooie Yosemite en zetten koers naar San Francisco, onze volgende halte.  Omdat we reeds vooraf een boottripje naar het befaamde Alcatraz geboekt hebben in de late namiddag, is er niet zoveel tijd om onderweg nog wat andere dingen te bezichtigen. We rijden dus deze keer wel rechtstreeks, zonder ommetjes, richting SF.   We doen het wel op ons gemakje en onderweg stoppen we alvast ook eens aan een fruitkraampje langs de weg. Na al de junkfood van de voorbije dagen ( er is gewoon niet zoveel anders dan hamburgers, pizza of pasta ) lijkt een beetje vers fruit ons wel aanlokkelijk. De vriendelijk dame in het kraam heeft heel veel keuze, en je kan ook een combo nemen met 3 kleine bakjes verschillende fruitsoorten, we kiezen voor kersen, aardbeien en een soort fruit dat we niet echt kennen, volgens de dame een kruising tussen een gele pruim en een abrikoos. We betalen netjes en proberen alvast de onbekende vrucht… de eerste hap is redelijk zuur van smaak, maar binnenin is het veel zoeter, best lekker en heel verfrissend.

We vervolgen onze weg naar SF en al goed dat we gekozen hebben om rechtstreeks te rijden, want op de Bay Bridge loopt het vast, je moet door één van de vele poortjes om – zo denken wij – de tol voor de brug te betalen – maar uiteindelijk is dat niet zo, je moet door die poortjes en dus aanschuiven, maar nergens is er een punt waar je kan betalen … bizar … je moet door die poortjes wringen en dan … gewoon verder rijden …vermoedelijk zal het op basis van nummerplaat zijn en krijgen we de rekening nog via het verhuurbedrijf ?

We rijden uiteindelijk de stad binnen en vinden ons hotel zonder al te veel moeite. De meneer van het onthaal komt net buiten een luchtje scheppen wanneer we komen aanrijden en hij helpt ons meteen verder met parkeren en inchecken, dat ging vlotter dan verwacht 🙂 De kamer is aan de kleine kant ( eigenlijk meer een grote kast ), maar vermoedelijk niet abnormaal in dergelijke grote stad.

We installeren alles zo efficient mogelijk in deze benepen ruimte en dan vertrekken we al te voet voor een wandeling van een half uurtje door Chinatown, naar Pier 33 waar onze boot naar Alcatraz vertrekt. Voordien eten we nog snel een hapje in een snackbar vlakbij de haven en dan zijn we weg voor onze tour naar de beruchte gevangenisrots. We kennen hem allemaal van de film met Clint Eastwood over – voor zover wij wisten – de enige 3 gevangene die er ooit wisten te ontsnappen, het brein achter die ontsnapping was Frank Morris hij voerder zijn plan uit tesamen met 2 kompanen in naastliggende cellen. Met afgebroken lepels hebben ze een tunnel gegraven vanuit hun cel via een verluchtingsschacht naar het dak van het gebouw en zo naar de waterkant.  Ze hadden blijkbaar ook een soort vlot gemaakt van regenjassen en stukken hout. De originele cellen mét de uitgegraven tunnels achter het verluchtingsroostertje kan je er nog zien (of althans dat is toch wat ze ons vertellen 😉 ) Het zal wel een werkje van maanden geweest zijn, en altijd s nachts want overdag werd er op vaste tijdstippen geteld.

Tijdens onze audio tour op het eiland horen we echter dat er in totaal 5 gevangenen wisten te ontsnappen, blijkbaar waren er eerder ( in de beginjaren van de gevangenis ) al 2 gelukte ontsnappingspogingen, 5 in totaal dus op de ong. 30 jaar dat Alcatraz als gevangenis gediend heeft.  Echt toegeven dat er gelukte ontsnappingen geweest zijn doen onze Amerikaanse vrienden natuurlijk niet, de 5 betrokken in-mates zijn ‘never heard of again’ … 😉 Dus mogelijk zijn ze verdronken, maar mogelijk zijn er 1 of meerdere toch wel degelijk weggeraakt, we zullen het vermoedelijk nooit zeker weten.

De tour is heel interessant en werpt toch wel een licht op de omstandigheden in dat beruchte huis van bewaring, wanneer je naar Alcatraz werd gestuurd, was dat het eindstation, je bestond vanaf dan niet meer en je kon er enkel weggeraken wanneer je een modelgevangene was, en dan alleen nog maar naar een andere, minder rigoureus ingestelde gevangenis. Slechts enkelen zijn er ooit – na een passage in een andere gevangenis dus – als ‘betere’ mensen uitgekomen en hebben nog een nieuw leven kunnen opbouwen blijkbaar.

Wanneer we weer buiten komen na de rondgang op het hele eiland is de zon ondertussen bijna onder en is het toch wel redelijk frisjes aan het worden ( in SF is het prachtig zonnig, maar wel -eindelijk- vrij fris ) We keren dan maar terug naar de aanlegkade van de boot en vatten de terugtocht aan, weer een heel stuk geschiedenis rijker vandaag 🙂