De laatste etappe van onze reis wordt Santa Barbara, voor nog een paar dagjes gewoon vakantie zonder al te veel plannen. Maar als tussenstop verblijven we nog 1 nachtje in Monterey/Carmel, nog een beetje een voorstad van San Francisco omdat hier verschillende maatschappijen een Whale Watching toer aanbieden.
Dat deden we ook al eens tijdens onze reis naar Canada en naar Noorwegen en dat was telkens toch een geweldige ervaring om die machtige dieren bezig te zien in hun habitat. Nu dus ook, we hebben nog een ticketje kunnen bemachtigen voor een Sunset Whale Watching tripje.  Prachtige visjes dan hopelijk met als extraatje nog een mooie zonsondergang … althans dat hopen wij 😉

We moeten niet zo ver rijden deze keer en voor we in SF vertrekken, passeren we nog langs wat zij noemen ‘ The Crookedest Street on Earth ‘, waarmee ze een klein straatje bedoelen dat ( zoals zo vele andere straten in SF ) heel erg steil was en waar dan beslist werd om er 8 haarspeldbochtjes in aan te leggen, zodat de afdaling veiliger kan gebeuren. Je kan er enkel van bovenaf in en je bent er op 2 minuten doorheen … het is dan ook lichtelijk overroepen, maar kom … we zijn in Amerika 🙂

Hierna dus koers naar Monterey, tegen de middag zijn we al ter plekke. Nog te vroeg om in te checken in het volgende hotel, dus gaan we daar nog even de ’17 Mile Drive’ doen. Dat is een route die langs de kust van de Pacific loopt, en waar de kusten heel grillig en rotsachtig zijn, maar wel een plek waar de zeehonden en vogels graag rondhangen en ook nesten en baby’tjes maken …
De route is betalend, maar als het is om het leefgebied van de diertjes te beschermen, vinden we dat uiteraard niet erg.

De route op zich is inderdaad vlak langs de kustlijn, en de kusten zelf heel grillig.  Het is ook erg mistig ( blijkbaar normaal in de zomer in dit gebied ) en dat geeft het nog een extra dimensie.
Beetje guur dus, maar eigenlijk best wel een beetje magisch.
Overal staat ook dat je niet tussen de rotsen mag gaan om de dieren niet te storen en hun nesten of slaapplekken niet te verstoren, dat is fijn, maar een gigantisch groot golfterrein langsheen die hele kustlijn ( tot zelfs uitlopers daarvan in diezelfde rotsen toe ! ) mag blijkbaar wel … Redelijk hypocriet vinden wij, vermoedelijk hebben we met onze betaling van deze rit eerder de -toch al begoede – golfcommunity gesponsord dat de dieren geholpen … Laat een beetje een wrang gevoel na toch wel.

We schudden het van ons af en gaan naar het hotel om in te checken en vervolgens naar Fisherman’s Wharf ( hier hebben ze er ook zo ééntje ) om onze walvisboot te gaan zoeken. Een half uurtje later vertrekken we op zoek naar deze prachtige beesten.
Onderweg zien we alvast véél zeeleeuwen, robben en massa’s vogels en op ongeveer een half uur varen stopt de kapitein de motoren want er zijn wel degelijk walvissen gespot.
Iedereen dus aan de kant met de camera’s in de aanslag en al vrij snel doemen ze inderdaad op uit het water, een groep van een stuk of 5 walvissen ( en ontelbaar veel zeeleeuwen en vogels eromheen ) voert voor ons een prachtig spektakel op… zo mooi Ze zoeken hier blijkbaar naar eten en daarvoor komen ze geregeld tot aan hun middel uit de oceaan opgedoken om alle lekkere hapjes op te vissen vooraleer ze weer gracieus terug in het water glijden terwijl de zeeleeuwen constant meezwemmen en op en neer duiken zoals je dat van dolfijnen zou verwachten, dit is echt schitterend !

Bijna een uur lang duiken ze regelmatig op verschillende plekken op en weer onder en af en toe is er zelfs ééntje bij die echt duikt, waardoor zijn ( of haar ) staart prachtig uit het water komt … dit herinnerden we ons nog van de vorige Walvistripjes en daar hoopten we dan ook op vandaag, prachtig om weer eens te zien.

Na 2,5 uur op zee, vindt de schipper het welletjes en keren we totaal verkleumd ( vrij koud en ontzettend veel wind ), maar wel blij met de prachtige ervaring, terug naar de haven,
waar een warme koffie eventjes de hemel op aarde lijkt 🙂
Een geweldige afsluiter van deze beetje kille, mistige dag.