Deze morgen trekken we naar de marmergroeve in Carrara.
Er zijn er hier 3 grote, waarvan de Fantiscritti de bekendste schijnt te zijn, je kan er ook een rondleiding volgen met uitleg over het ontstaan, de geschiedenis en de huidige omstandigheden/werkwijze enz …
Lijkt ons best wel interessant en bovendien lezen we dat de weg ernaar toe ook machtig mooi en een beetje ‘spannend’ is … dat willen we dan uiteraard wel eens testen … 🙂

De rit naar Carrara neemt ong. een half uurtje in beslag en dan beginnen we aan de klim naar de Fantiscritti groeve. Mooie weg met prachtige uitzichten, af en toe heel smal en regelmatig door smalle, onverlichte tunnels … het is wel grotendeels éénrichtingsverkeer ( terugkeren doe je langs een andere route ) dus hoef je gelukkig niet te veel rekening te houden met onverwachte tegenliggers.   
Boven aangekomen kunnen we quasi onmiddellijk mee met de eerstvolgende rondleiding wat inhoudt dat we – met helm en veiligheidshesje – met een kleine bus verder de berg op gereden worden over héél steile, kronkelige paadjes die ook gebruikt worden door de arbeiders in hun dagdagelijkse bezigheden.

Onze gids vertelt ons heel wat over het leven vroeger en nu van de marmer-werkers, de geschiedenis, het vervoer enz … ongelofelijk eigenlijk hoe ze in vroegere tijden die gigantische blokken marmer al uit de berg konden halen én transporteren naar beneden om te verschepen … erg gevaarlijk en zwaar werk, toch zonder de huidige machinale hulpmiddelen…
Zeker de moeite om deze verhalen eens te horen !.
Aan het einde van de uitleg grapt onze gids nog dat we gerust ook een paar steentjes mogen meenemen, er liggen er toch genoeg her en der … 🙂

Na de marmertoer trekken we naar Barga, een stadje iets verderop weer het binnenland in, daar wandelen we wat rond in het kleine historische centrum, maar al bij al is het er redelijk verlaten en stil en ook heel erg benauwend, erg hoge huizen plakken bijna tegen elkaar waardoor de straatjes erg smal worden, wat niet ongewoon is in Italië, maar door de hoogte van de gevels is het er eigenlijk een beetje beklemmend.
We blijven dan ook niet te lang rondwandelen, maar trekken al snel weer verder naar Bagni di Lucca. Dat is eigenlijk een verzameling van allemaal kleine dorpjes die ooit samen een soort kuuroord vormden en waar de vroegere ‘thermen’ allemaal een beetje in verval zijn geraakt. Blijkbaar zullen ze allemaal ook geleidelijk aan in ere hersteld en gerenoveerd worden, maar dat zal vermoedelijk nog wel wat jaartjes in beslag nemen.

Op het dorpspleintje van het grootste dorp ( dat ook Bagni di Lucca heet ) is er net een rommelmarktje aan de gang en we zetten ons er even neer voor een lekkere espresso in het zonnetje, mooie afsluiter van onze dagtrip …