Na een deugddoend nachtje slaap en het sobere ( maar zeer lekkere ) ontbijt, laden we onze bagage terug in de auto en vertrekken we voor de volgende etappe.
Eindbestemming wordt dus Colico, maar we rijden ernaartoe dwars door Zwitserland.
We hebben immers tijd genoeg, gezien we het grootste stuk van de afstand al gedaan hadden de dag ervoor.
De route in het wondermooie Zwitserland loopt via Luzen en de ‘ Vierwaldstättersee ‘ richting Interlaken en vervolgens naar de Grimsel en Furka pass, om uiteindelijk via Bellinzona in Ticino Italië binnen te rijden.

Ondereg stoppen we talloze keren voor de mooie uitzichten en de prachtige natuur, wat is dit toch een mooi land !  Beide bergpassen behoren tot de oudste van Zwitserland en zijn werkelijk magistraal mooi.  Het weer doet er bovendien ook nog een schepje bovenop, het zonnetje reist de hele dag met ons mee. Onderweg op de Grimselpass lassen we even een stop in aan de ‘Gelmerbahn’, tot voor kort de steilste tandradbaan van Zwitserland ( sinds enige tijd staat ze op de 2de plaats ).   Dat is eigenlijk een open ‘treintje’ dat dus via tandrad naar boven op de berg wordt getrokken, wat uiteraard ook wel prachtige vergezichten met zich mee zal brengen.
Zelf nemen we het treintje niet, omdat we nog verder moeten en we verwachten nog heel veel ander moois tegen te komen 🙂
We wandelen er naartoe en nemen er een paar fotootjes van, mooi !

Vlak ernaast is ook een prachtige hangbrug aangelegd, van waarop je een schitterend zicht hebt op de hele vallei eronder en de vele watervallen.  Zeker de moeite om eens over te wandelen dus.

Na die stop stappen we weer in de auto en rijden we verder.  Volgende stop wordt de Grimsel Passhöhe zelf, het hoogste punt dus van deze bergpas.  Je hebt daar een heel mooi zicht ( aan beide zijden ) op de prachtige groenig gekleurde stuwmeren, waar onze Zwitserse vrienden heel veel electriciteit mee kunnen opwekken.
Ook daar wandelen we eventjes rond, vooraleer weer verder te rijden naar de volgende bergpas,
de Furka met de bekende Rhonegletscher er bovenop.

De rit op zich is al schitterend en weer hebben we geluk dat er niet al te veel volk onderweg is daar en dat het zonnetje overuren maakt.
In onze herinnering was de Rhonegletscher vanop de weg heel goed te zien, die hing zo een beetje over de rand van de bergkam en je kon de blauwige kleur van het ijs heel goed zien.
We zijn dan ook enorm verbaasd ( en eigenlijk een beetje geschrokken ) dat hij nu niet meer zichtbaar is van beneden op de weg.  Blijkbaar is het klimaat al zodanig opgewarmd in die jaren
dat de gletscher zich een heel eind op de berg heeft teruggetrokken…
Hij is er weliswaar nog wel, en nog steeds zeer indrukwekkend, maar hij is wel een heel stuk kwijt helaas … Bovenop kan je een klein stukje in de gletscher zelf binnen ( ijsgrot noemen ze dat dan )
en ook binnen zijn de gevolgen van de klimaatopwarming heel goed zichtbaar … of vooral voelbaar dan, binnen in de grot smelt het ijs ook aan sneltemp weg, als je er na enkele minuutjes weer buitenkomt, ben je vooral redelijk nat geworden…
De mensen doen daar enorm veel moeite om het afsmeltproces zoveel mogelijk te beperken,
een groot stuk van de gletscher is ingepakt in witte doeken, om de zon af te weren,
maar toch verdwijnt het ijs bijna voor je ogen, beetje bankelijk toch wel …
Maar het is en blijft natuurlijk ontzettend mooi en indrukwekkend, wat een prachtig schouwspel !

Na het frisse intermezzo aan de Rhonegletscher rijden we weer verder en stoppen ergens onderweg aan een hotelleteje met een mooi terras voor een verfrissend drankje mét gratis uitzicht, vakantiegevoel ten top !  Bovendien heel aangenaam in het zonnetje, maar niet te warm, gezien de hoogte, zalig gewoon ( vooral wetende dat het beneden rond de 35° draait 🙂 )

Na de drank- en plaspauze beginnen we dan aan het laatste stukje richting Italië.
Daarvoor doorkruisen we Ticino ( het Italiaanssprekende deel van Zwitserland ) met het mooie Lago Maggiore en Lago di Lugano, en rijden het laatste stuk door ontelbare grote en kleine tunnels tot aan onze B&B in Colico.
Ondertussen is het dus flink warm geworden en we zijn blij dat we op onze bestemming zijn.
Het is een hele mooie B&B, alles zeer netjes en vrij nieuw en met een prachtig zicht op het Comomeer.
Jammer dat het zo heet en plakkerig is, maar we klagen niet, we hadden ook regen en mist kunnen hebben, dus geen probleem.

Na het inchecken wandelen we naar beneden naar de oevers van het meer ( onze B&B ligt iets hoger in de bergen boven het stadje ) en daar is gelukkig wel een beetje verfrissend windje.
We wandelen wat rond in het verbazend drukke centrummetje van dit stadje en vleien ons uiteindelijk neer op een uitnodigend terras vlak aan het water.

Met alweer een prachtig uitzicht, genieten we van een aperitief met hapje en een lekkere maaltijd met een glaasje huiswijn.   Afronden doen we met een koffietje en tot ons groot plezier valt de rekening erg goed mee.  We betalen hier uiteindelijk maar een fractie van wat we bij ons voor iets gelijkaardigs zouden betalen, en t is ook nog eens superlekker.

Toch straf dat je hier met 2 kan eten voor de prijs die we bij ons voor 1 persoon zouden moeten betalen … waar zit het verschil ?  Zouden het dan toch de hoge taksen belasingen zijn in België ?
We genieten er in elk geval van en wandelen daarna terug naar ons logeeradres.  T is best nog een stevig wandelingetje terug naar boven, en met deze vochtige hitte niet echt aan te raden, maar aan de andere kan kan dat beetje beweging zeker geen kwaad na de lange autorit.

Uiteindelijk duurt het maar een dikke 20 minuutjes en we zijn weer terug boven.
Nu nog de plakkerigheid van ons afspoelen en een paar uiltjes trachten te vangen,
t was een prachtige, maar ( deels door de hitte ) vermoeiende dag.
Op naar de volgende !