Eertse volledige dag in dit mooie Alpengebied en gezien er voor vandaag een stralend weertje voorspeld wordt, besluiten we om de trip die we eigenlijk morgen pas wilden doen, alvast vandaag te plannen.  We willen naar Kamikochi, een iets afgelegen natuurgebied wat overal omschreven wordt als één grote postkaart … we zijn benieuwd.

Om in Kamikochi te geraken moeten we – hoe kan het ook anders hier 😉 – met het openbaar vervoer, auto’s zijn er niet toegestaan ( met uitzondering van taxi’s )
We zitten gelukkig vlak bij het busstation in Takayama vanwaar alle verbindingen in dit gebied vertrekken.   De ticketjes daarvoor zijn niet in onze Rail Pas inbegrepen, dus passeren we eerst langs de ticket office en kunnen we daarna quasi onmiddellijk vertrekken.
Met een overstap onderweg zijn we ong. 1,5 uur onderweg.

We zijn er een half uurtje vroeger dan eerst gedacht, omdat we bij de overstap nog net met de vorige bus mee konden, dat viel dus mee
De route naar Kamikochi is al schitterend, er zijn weliswaar vele tunnels, maar alles ertussenin is alvast heel mooi en wanneer we de bestemming toekomen, blijkt het inderdaad een adembenemend mooi stukje natuur te zijn…
Prachtige meren en rivieren tussen de bergen met nog heel wat sneeuw op de hoogste toppen, en dat in combinatie met een stralende zon en staalblauwe lucht,  de ‘ postkaart’ omschrijving is  dus geheel niet overdreven, integendeel zelfs !

Je kan er verschillende wandelingen doen, en we kiezen er ééntje van een kleine 10 km, waar we -gezien de vele fotostops- een uur of 3 over doen … er is werkelijk aan alle kanten zoveel moois te zien, daar kan je niet zomaar even doorheen stappen, we genieten er dan ook met volle teugen van.

Het is een rondwandeling, dus eindigen we weer waar we enkele uren geleden begonnen zijn.
We drinken nog iets en genieten nog na van het prachtige landschap en de mooie wandeling, waarna we terugkeren naar het busstation, want er staat ons ook weer een terugtocht van bijna 2 uur te wachten … 
We sluiten netjes aan achteraan de rij wachtenden, en we hebben geluk, wij zijn de laatste 2 passagiers die op deze bus mogen, de Japanners zijn hier heel georganiseerd en strikt in, vol=vol
Er volgen immers nog vele andere bussen voor de andere wachtenden.

In de late namiddag zijn we terug aan het hotel en gaan we eerst douchen en vervolgens onze grote koffers weer wegbrengen om apart op te sturen naar het volgende hotel in Kyoto.
Veel makkelijker om met de trein te reizen met enkel een trolley’tje dan met die grote reistassen te moeten sleuren in de stations ( waar je soms héél veel trapjes moet doen ), dat hotel-to-hotel bagagetransport is werkelijk een geniale uitvinding vinden wij… 

Hierna gaan we terug naar het oude stadsgedeelte van Takayama, waar in nog enkele straten de oude historische ( houten ) gebouwen bewaard ( of gerenoveerd ) gebleven zijn, en het is dé toerische trekpleister van dit stadje.  Al die houten huizen zijn ondertussen winkeltjes, café’s of restaurantjes en er zijn zelfs een paar authentieke, familiale saké-brouwerijen.   Die zijn herkenbaar aan een grote bruine bol van twijgen aan de voorgevel.  We bezoeken er 2, proberen een paar proevertjes ( ze hebben daarvoor een systeem met muntjes die je moet kopen en waarmee je dan een kleine dosis Saké kan nemen uit verschillende ‘automaten’ )
De ‘Spring – Sakura ‘ versie van de Saké ( met kersenbloesems ) bevalt ons het meest, hoewel de versie met citroen ook niet slecht is, maar daarvan vinden we dan weer dat de gekende Limoncello toch nog heel wat lekkerder is 😉

We eindigen onze dag met weer een zoektoch naar een restaurant en dat wordt vandaag 
‘Le Midi’ blijkbaar een geronemmerde zaak in deze stad.   We hadden niet gereserveerd en moeten dus eventjes wachten tot er een tafeltje vrij komt.
Na ong. een kwartiertje mogen we aan tafel en kunnen we een keuze maken van de kaart, die voornamelijk bestaat uit verschillende soorten van het befaamde Hida-beef, dat nog beter zou zijn dan het ondertussen ook bij ons bekende Wagyu vlees.

We kiezen er op goed geluk een gedeelde schotel uit met wat in de kaart omschreven staat als ‘het beste rundvlees van alle mogelijke keuzes’
Al snel volgt een bordje dat er heel aantrekkelijk uitziet met een perfect gebakken  stukje vlees.
Het ziet er heel lekker uit en de smaak is zeker goed, maar het blijkt een vrij vet stuk te zijn (dat hoort ook zo bij dit specifiek soort beef zo blijkt later ), maar het is niet echt ons ding, veel te vet van structuur vinden wij … maar volgens de chef het ultieme stukje vlees …
Als kleine compensatie voor onze teleurstelling krijgen we wel nog een lekker ijsje aangeboden, dat was gelukkig wel heel lekker 

Tijd alweer ondertussen om ons bedje op te zoeken…