Deze 2^de dag in Alpengebied gaat naar Shirakawa-Go, een soort ‘sprookjesdorpje’ met specifieke huisjes, ook weer redelijk afgelegen gesitueerd ( in het Gifu gebergte )  en dus ook weer enkel bereikbaar met de bus…

We vertrekken weer naar het busstation en kunnen ook nu weer mee met een vroegere bus dan gepland.   De rit is deze keer rechtstreeks en zou een klein uurtje in beslag nemen.
Deze rit zien we weinig van de omgeving, want grotendeels van de ene tunnel naar de andere.
Maar we worden bij aankomst beloond met – alweer – een adembenemend stukje natuur.
Het dorpje zelf maakt het nog mooier door de typische huisjes voor dit plaatsje.  Het zijn bijna driehoekige huizen met dikke rieten daken ( om de overvloedige sneeuwval in de winter  vlot van de daken te laten glijden zodat ze niet instorten ) en velen ervan zouden al eeuwenoud zijn.
Ook zouden ze gemaakt zijn zonder één enkele nagel of vijs.  De verschillende houten balken werden ( en worden nog steeds ) zo uitgehaald dat ze perfect in mekaar gepast kunnen worden zodat ze niet gaan schuiven en nog eens extra vastgemaakt met een soort wortel van een bepaalde plant die als touw wordt gebruikt.
Men bewaart deze wortels steeds in water zodat ze soepel blijven en zodra ze op hun plaats zitten in de gebouwen ( en dus niet meer met water in contact komen ) uitharden en uiteindelijk zelfs sterker dan touw worden.

Het lijkt een beetje op de Santana-huisjes die we in Madeira zagen, maar daar was het echt enkel nog  een toeristische trekpleister ( er stonden amper een 5-tal huisjes met kleine winkeltjes erin ), terwijl hier het hele dorp bestaat uit dergelijke bouwsels en de huizen ook daadwerkelijk nog bewoond zijn.  Daar zijn er ook een aantal in gebruikt als winkel / restaurant en zelfs enkele logementen, maar er zijn er ook heel wat waar mensen nog gewoon wonen.

We wandelen naar een uitzichtpunt boven het dorpje, vanwaar we een overzicht over het gehele dorpje en de prachtige omgeving hebben, en het is – alweer – adembenemend mooi …
Na de nodige fotootjes en een tijdje van het schitterende uitzicht genoten te hebben,
dalen we terug af en beginnen we een rondwandeling doorheen het hele dorp.
Onderweg bezoeken we nog een mini-museumpje over alles wat met hout en houtbewerking te maken heeft en waar je op de bovenste verdieping ( die huisjes hebben wel degelijk nog een verdiepje … ) even rustig naar de mooie omgeving kan kijken voor een echt ‘zen’-momentje 

We zien in het dorp zelf ook nog verschillende kleine rijstveldjes ( toch wel speciaal, meestal zie je die enkel in grote vlaktes buiten de dorpen ) en drinken we nog een koffietje in een klein zaakje, waar we ons op het mini-terrasje buiten zetten om tijden de koffiebreak nog van het zonnetje te genieten.  De meeste Japanners bekijken ons daarom een beetje raar, want zij mijden de zon als de pest met parasols, hoedjes en zelfs handschoenen soms …
Een mooi kleurtje krijgen van de zon, is voor Japanners  absoluut uit den boze  blijkbaar.

Tijd om terug te keren naar Takayama daarna, en deze keer moeten we een half uurtje wachten op een volgende bus.
Terug iin onze tijdelijke ‘hometown’ gaan we nog een toertje door de stad wandelen en stappen we nog binnen bij een paar houtsnijders die we eventjes aan het werk kunnen zien bij het maken van de mooiste beeldjes, allemaal handmade, echte vakmannen zijn dat.
Na een hapje eten bij een streetfood stalletje zit onze dag er weer op.

Terug naar het hotel om de voorbereidingen voor de volgende verplaatsing van morgen te regelen en ons blogje bij te werken !