Ons verblijfje in de Rorbu in Svolvaer zit erop vandaag, dus tijd om alles weer bij elkaar te pakken en aan de volgende etappe te beginnen.We genieten nog een keertje van een laatste home-made breakfast, en stappen dan in de auto om naar de volgende bestemming te rijden.

Dat wordt dus Andenes, het uiterste noorden van de Vesterälen eilanden.
Als we vertrekken zit de lucht helemaal dicht en regent het deftig, maar gelukkig trekt een uurtje later de hemel al weer een stuk terug open en krijgen we wat blauwe lucht en een waterzonnetje te zien, dat doet toch altijd weer deugd !
De rit naar Andenes is opnieuw zeer afwisselend en heel erg mooi, maar het verschilt toch wezenlijk van de Lofoten.
Dat blijft van natuur en uitzicht nog altijd onbetwist het mooiste.

In Andenes hebben we 2 overnachtingen, bedoeling was om de 2de dag ( morgen dus ) een walvis safari en een vogelobservatie te doen. Maar uiteraard is dit alles altijd zeer afhankelijk van het weer. Tijdens de rit proberen we steeds een beetje af te wijken van de ‘toeristische’ wegen en meer de binnenweggetjes te nemen, omdat we hopen dat dit dan rustiger en mooier zal zijn. Ook zou de kans om dieren te spotten groter zijn, logisch uiteraard, want minder verkeer op die weggetjes.

Gezien we vandaag tijd genoeg hebben voor die binnenweggetjes, kunnen we rustig langs daar rijden, en volop genieten van al het moois dat we te zien krijgen.  Onze strategie werkt bovendien, want we komen nauwelijks andere auto’s tegen en opeens komt er uit het weiland naast de weg een Eland aangestapt …
We stoppen direct om het machtige beest goed te kunnen bekijken.
Die is wel redelijk snel, en gezien we de vorige al gemist hadden :-), nemen we er snel de fototoestellen bij.  Deze keer kunnen we wel mooie beeldjes maken, hij blijft ook even staan alsof hij wil zeggen ‘neem nu een foto en laat me dan met rust’
Prachtig ! Hij verdwijnt daarna weer even snel als hij kwam, maar we hebben hem uitgebreid kunnen bewonderen gelukkig. Na deze ontmoeting rijden we verder langs de ruige kust van Andoy richting Andenes. Over waar we even halt houden, waait het stevig en we beginnen een beetje voor onze uitstapjes te vrezen … als deze wind aanhoudt, zou dat wel eens geannuleerd kunnen worden.

Wanneer we ons hotel in Andenes gevonden hebben, gaan we dan ook direct naar het bureau waar we de uitstappen geboekt hebben, en helaas komen onze voorgevoelens uit … Ze varen niet uit bij deze windsnelheden, en morgen wordt nog erger verwacht, dus ….
We gaan dan maar even langs het toeristenbureau om te kijken wat we dan wel nog kunnen doen, en groot is onze verbazing dat ze ons daar vertellen dat een walvissafari wel kan bij een ander agentschap, die met grotere en stabielere boten uitvaren, maar dan moet het wel vandaag nog, want de dag erna wordt de wind dus nog erger…
We beslissen om mee te gaan, want het zal dus onze enige kans worden waarschijnlijk.
Halsoverkop nog snel warme kleding en schoenen aan, en weg zijn we
Het eerste deel is een rondleiding in een geimproviseerd museumpje, maar we krijgen een fantastisch leerrijke en aangename uitleg over het leven van de walvissen, onze gids brengt het heel toegankelijk en grappig, super !

Daarna komt het echte werk, we schepen in op een soort vissersboot en trekken de volle zee op, op zoek naar de walvissen ( die er volgens onze gids daar in massa zijn ).
Na een uurtje op zee stoppen we omdat de eerste walvis gespot werd, het is een enorme potvis ( sperm whale noemen ze dat daar ), een gigantisch groot beest, die daar vrolijk rondzwemt en na enkele minuten een sierlijke duik neemt, ongelofelijk …
De bemanning laat ons weten dat we daar blijven ronddobberen omdat ze vermoeden dat er nog walvissen zijn, of omdat die die we net zagen, mogelijk nog wel terug bovenkomt. Dat is ook zo, ‘onze’ walvis vertoont nog 2 keer zijn zwemkunsten en mooie duikbeweging ( waarbij de staart heel mooi uit het water komt )
Dit is prachtig om te zien. Helaas is het ruwe zee ( vee wind dus ) en heel veel van onze medepassagiers zijn erg ziek en moeten gebruik maken van de speciale zakjes … niet leuk voor hen Wij bijven gelukkig gespaard, hoewel onze magen het ook niet echt zo leuk vinden, maar we houden alles gelukkig binnen 🙂
Alleen is het erg koud op den duur, en naar binnen gaan is geen goed idee voor de zeeziekte, dus beter kou hebben dan ziek zijn, beslissen we dan maar 🙂
Een uurtje later zijn we terug in het haventje van Andenes, en heel veel mensen zijn echt serieus ziek …misschien was het toch niet echt zo verantwoord van deze maatschappij om met deze winden uit te varen met onervaren ‘bootmensen’ …
Maar voor ons loopt het dus gelukkig goed af, niet ziek en veel mooie herinneringen en foto’s.

Naargelang het weer gaan we morgen misschien de ‘Puffins’ zoeken, de papegaaiduikers die blijkbaar enkel daar voorkomen, grappige wit-zwarte vogels met rode bek en pootjes, die fantastisch goed kunnen zwemmen en duiken om visjes te vangen, maar helaas voor hen niet zo goed kunnen vliegen. Vooral opstijgen en landen is een probleem, en heel dikwijls vallen ze ook gewoon om wanneer ze dat proberen, wat uiteraard voor een toeschouwer redelijk grappig is ( maar voor henzelf niet waarschijnlijk 🙂 )

We zien het morgen misschien wel, het weer bepaalt in dit noordelijke uithoekje immers alles !