Vandaag willen we het volgende deel van onze geplande trip van de dag ervoor.

Gezien Bar en Stari Bar gisteren toch wel heel interessant waren, is Ulcinj ( de laatste grote
stad voor de Albanese grens ) er helaas overgeschoten.

Hoog tijd dus om dat vandaag te doen, en dan ineens terug verder landinwaarts te rijden,
opnieuw richting het wondermooie SkadarLake, we verheugen er ons al op !

Na het ontbijt, stappen we opnieuw in ons autootje en vertrekken, het eerste stukje is terug hetzelfde van gisteren, richting Bar.  Maar vandaag laten we dat links liggen en rijden we verder naar Ulcinj.  Dat loopt vlotjes ( voor zover je dat van Montenegrijnse wegen kan zeggen 🙂 )

en wanneer we daar aankomen, rijden we een hele tijd op een soort ‘boulevard’ die dwars door de stad loopt, en waar aan weerskanten allerlei winkels, bakkers, café’s enz … te vinden zijn.

We parkeren ergens op goed geluk langs die brede straat en wandelen een beetje rond.
Dit zal vermoedelijk het ‘ moderne ‘ deel van de stad zijn, maar voor ons is het toch wel een beetje gedateerd, weer een beetje meer wat wij ons van ex-oostbloklanden voorstellen.  Beetje grijs en grauw, vrij saai en veel beetje ‘ opmerkelijke ‘ winkeltjes 🙂

We passeren ook nog een soort Mercado, een openluchtmarkt, waar fruit, groenten en vis
verkocht worden.  Dat ziet er allemaal een beetje gedateerd uit, maar de zaken die er verkocht worden zien er dan weer wel superlekker en vers uit, mmm…

We beslissen weer verder te rijden, want we willen ook hier wel weer het oude deel van de stad zien, want ook Ulcinj heeft een Stari Grad, en vermits die van de vorige steden zo mooi waren,
willen we deze zeker ook niet skippen.

We stappen in de wagen en amper enkele honderden meters verder, zien we de bordjes al staan die de weg wijzen naar de oude stad.  Enkele minuten later staan we geparkeerd op een privé-parkingetje, we moeten slechts € 3, betalen en mogen er dan de hele verdere dag ( 12h ) blijven staan, niet veel dus.

We wandelen het laatste stukje naar boven, ook hier ligt de oude stad een beetje hoger dan het modernere deel, en dat levert uiteraard weer prachtige uitzichten op.

Tot onze verbazing is dit ‘oude’ stadsgedeelte eigenlijk veel hedendaagser dan het nieuwe.

Het zijn weliswaar – net zoals in de andere steden – heropgebouwde oude huisjes, maar er zijn verschillende echt prachtige hotels en restaurants te vinden met magnifieke uitzichten.

We worden er op slag een beetje verliefd op, schitterend gewoon !

Na er een tijdje rondgewandeld te hebben, moeten we toch stilaan weer verder, want het Skadarmeer wacht op ons en dat is toch weer een eindje rijden.

In kilometers niet echt zo ver, maar op deze weggetjes duurt het allemaal iets langer dan bij ons voor dergelijke afstanden 🙂

Tijdens de rit ernaartoe rijden we eigenlijk rakelings langs de Albanese grens, en het is dan ook constant opletten dat we niet per ongeluk aan de grensovergang staan.

Uiteindelijk komen we dan weer aan het prachtige Skadarmeer, we kijken er alweer onze ogen op uit, het is prachtig lichtblauw, en zo glad als een biljartlaken, het lijkt we een beetje een gletsjermeer, zo zuiver !

We volgen de ( alweer nauwe, kronkelige ) weg naast het meer, zodat we er eigenlijk de hele tijd zicht op hebben.  Daardoor moeten we dan natuurlijk weer meermaals stoppen voor de nodige fotootjes … en soms ook voor andere hindernissen.

Onderweg staat er een familie ezeltjes, die niet zo direct van plan zijn om even uit de weg te gaan,
dus hebben we geen andere keuze dan te wachten tot ze toch een paar stapjes opzij zetten en we er langs kunnen 🙂

Schattig wel, er zijn er bij die zelfs gewoon een dutje doen in het zonnetje en dan ook rustig blijven liggen als we voorzichtig passeren, t is weer eens wat anders !

Wat we zeker ook willen trachten te bekijken, is de beroemde ‘bocht’ in het Skadarmeer, het beeld dat op zowat elk foldertje te zien is, we gaan dus op zoek…

Vrij snel vinden we een bordje ‘ Panorama ‘, dus daar moeten we zijn !

Althans dat dachten we, want het is eigenlijk een handige boer, die wat wijn en kaas verkoopt,
en doodleuk verklaart dat het panorama van op zijn landgoed enkel is voor mensen die bij hem iets kopen … dat zien we niet zo zitten, chantage is niet echt aan ons besteed …

We rijden dan maar verder, in de vaste overtuiging dat we de bocht nog wel ergens anders zullen kunnen spotten.   Wat ook zo is, enkele kilometers verder zien we gewoon langs de weg het prachtige zicht van dit natuurschoon,  Stoppen dus, genieten van het uitzicht en fotootjes …

Wat ons wel opvalt, is dat er helemaal niet zo veel volk is, maar ja, het is ook al wat later in de zomer, en echt druk is het ( behalve aan de kust ) nergens.

Wanneer we verder rijden, merken we echter enkele kilometers verder een andere ‘bocht’ op en dat bijkt de enige echte te zijn, grappig wel !
Trouwens toch ook wel slim van het boertje onderweg 🙂

Het wordt nu stilaan toch wel weer wat later, dus we vatten de terugtocht aan.  Onderweg blijven we nog een tijdje naast uitlopes van het meer ( het is dan ook het allergrootste van Europa ) en zien we nog talloze prachtige plekjes om eens te bekijken, er wordt dus nog wel wat gestopt.

Eén van die plekjes lijkt wel weggelopen te zijn uit een film … Hier is een volledig ponton met een soort cafetaria of zo erop in het water weggezakt … en gewoon zo blijven liggen.

Het ligt er duidelijk al jaren zo bij, en niemand neemt de moeite om dit uit het meer weg te halen,
het is een beetje zoals met de auto’s die als ze stilvallen gewoon langs de weg blijven staan …

alles blijft gewoon liggen waar het toevallig is neergekomen …

Dit specifieke plekje is erg fotogeniek, maar netjes is anders natuurlijk … zelfs de lichtbak van de reclame hangt er nog schots en scheef aan … t zou ons niks verbazen, moest het s avonds nog oplichten …

Na dit opmerkelijke intermezzo rijden we weer van het meer vandaan en keren we het laatste stukje terug naar de kust, naar ons hotel, t was een beetje een ‘schilderachtige’ dag vandaag !