NIeuwe dag en opnieuw een hoogzomer exemplaar !

Wel is het ons, zowel gisteravond als deze nacht, opgevallen dat hier s nachts vrij stevig waait.

Zowel op de promenade s avonds als deze nacht aan het hotel ( de ramen stonden wagenwijd open ) kon je heel goed de wind door de palmbomen horen ruisen, blijkbaar een normaal gegeven in deze streken, maar dan vooral s nachts.

Na het ontbijt – dat hier niet echt zo veel voorstelt, het is wel heel uitgebreid, maar heeft absoluut weinig smaak en variatie – stappen we in ons autootje, bestemming voor vandaag is de andere kant van de Adriatische Kust, Bar en Ulcinj ( dat bijna tegen de Albanese grens ligt )

Zouden ook weer 2 kustplaatsjes zijn, maar dan net iets minder trendy en meer Oosters getint,
dus dat moeten we zeker eens gaan bekijken.

De rit ernaartoe is ook weer wondermooi met overal prachtige doorkijkjes naar de zee en de baaien, alleen wordt de bebouwing toch een beetje anders, het ziet er allemaal iets oudbolliger en minder modern uit, maar het is toch ook wel duidelijk dat ook hier alles in een stroomversnelling aan het terechtkomen is.

Overal staan hotels in de steigers, en blijkbaar is het toch ook wel een groeiende vakantiebestemming.  We hadden gelezen dat dit deel van de kustlijn toch wel heel geliefd is bij de meer low-budget reizigers, de kampeerders én de surfers ( aan het einde van de Montenegrijnse kustlijn zou het voor hen een beetje een walhalla zijn )

Je ziet ook overal bordjes voor ‘rooms’ en ‘ appartmani’, als je het even bekijkt inderdaad eenvoudiger, maar ook stukken voordeliger dus.

Wat ook opvalt, is dat er dikwijls gewoon mensen aan de kant van de weg staan met een bordje in hun hand ( waarvan wij in eerste instantie dachten dat het lifters waren ) waarop de lokale appartmani aangeduid worden.

Bedoeling is dus dat je die persoon aanspreekt en een deal maakt ivm een logement.

Lijkt ons toch niet zo een aangename job, maar waarschijnlijk zal het wel werken.

Bovendien kan je toch nergens echt goed doorrijden, want de snelheidscontroles zijn ook hier legio en je moet echt goed opletten om nergens geflitst te worden.

Rustig dus de tijd om de ‘appartmani’ bordjes te bekijken onderweg 🙂

Bar zelf is onze eerste bestemming.  `

Wanneer we de stad naderen, is het eerste wat we zien een gigantische groot gebouw met goudkleurige koepels, waarvan we in eerste instantie denken dat het een moskee is, maar wanneer we dichterkomen, blijkt het een geweldige Ottomaanse kerk te zijn.

Het gebouw is heel nieuw en heel imposant.  Alls is in witte marmer uitgevoerd ( ook het plein rondom en de trappen ) en je mag er zo binnen om eens rond te kijken.

De hele kerk is vanbinnen ( heel druk ) beschilderd met allerhande religieuze taferelen.

Het lijkt wel een beetje een moderne versie van de Sixtijnse Kapel in Rome ( waar we eerder dit jaar waren ), maar dan vele malen groter en ook wele malen bescheidener qua schilderkunst uiteraard.  Nog een groot verschil, het is hier ontzettend rustig, buiten wijzelf, zijn er nog een 5-tal andere mensen aanwezig, in Rome was dat nét iets anders, daar waren misschien wel 5000 andere mensen gelijktijdig aanwezig 🙂

Maar dat is uiteraard niet meer dan logisch, de Sixtijnse Kapel en zijn magistrale beschildering is van een totaal ander niveau dan deze locatie.

Niettemin blijft het een zeer indrukwekkend gebouw, we lezen ook dat in deze kant van Montenegro alle godsdiensten vredig naast elkaar bestaan.  Naast deze Ottomaanse kerk, zien we inderdaad later op de dag ook nog een immens grote moskee en een dito Christelijke kerk.

Allemaal even nieuw en even imposant, t is eens wat anders alle religies vredig naast elkaar …

We rijden nu de stad zelf binnen en parkeren de wagen aan de rand ervan, in een woonwijk die zo uit het Oost-Europse tijdperk komen.  Allemaal grote, betonnen woonblokken. Niet mooi, maar wel functioneel en zo te zien oerdegelijk.  Ze noemen dit niet voor niets woonkazernes !

In de stad zelf, is het eigenlijk vooral de lange brede straat die naar de zee voert, waar de meeste activiteit te vinden is.  Hier zijn heel veel winkels, café’s en tavernes te vinden.  Hoewel het dus echt wel communisme uitademt, zie je wel dat ook deze stad alle moeite doet om te moderniseren,
hier en daar zijn er al prachtige nieuwe gebouwen en ook aan de wegen wordt gewerkt.

We wandelen naar beneden naar de haven ( het havengebouw op zich is nog wat oudbollig ) en daar zie je de verrassende 2-deling van aan de ene kant alleen maar militaire vaartuigen en gebouwen ( een beetje dreigend uitzicht zo ) en aan de andere kant de haven met plezierboten.

Bijlange niet de grote luxeyachten van Porto Montenegro, maar toch ook al mooie bootjes 🙂

Tussen deze 2 ligt dan het ietwat verpauperde havengebouw en op de parking daar staan de meest ‘exotische’, vervallen autootjes geparkeerd.

Alle bekende oostblok merken zijn vertegenwoordigd, maar evengoed staan er meer westerse exemplaren tussen.  Ze hebben één ding gemeen, ze zijn allemaal aan het einde van hun actieve leven gekomen 🙂

Ze zien er allemaal heel versleten uit en ze staan daar waarschijnlijk al lange tijd te roesten,
maar het heeft zijn charme.

Ook wel een beetje een gewoonte in Montenegro, zo blijkt, als je auto het begeeft, laat je hem gewoon staan daar waar hij staat, jàààren aan een stuk …

Het is ons trouwens ook al opgevallen dat het met milieubewustzijn hier nog zeer pover gesteld is.

Dit land is één van de mooiste die we ooit gezien hebben, maar overal ( en dat is echt letterlijk )
zie je stortplaatsen waar mensen lukraak al hun afval en overbodige spullen gewoon achterlaten

of dumpen.  Dat wordt zo te zien, ook gewoon niet opgeruimd, het ligt er duidelijk allemaal al heel lang en vermoedelijk worden de stapels afval alleen maar groter …

Ook als je ergens aan de kant van de weg stopt voor een pauze of fotomoment, zie je direct dat er in de afgrond overal afval en vuiligheid wordt weggegooid, we vinden zelfs ergens op een parking onderweg een heel lot zakken cement, die daar zo op het zicht al heel lang liggen …

Jammer wel, ze hebben zo een prachtig natuur gekregen in dit land, maar ze springen er bepaald niet voorzichtig mee om.

Betert misschien nog wel, bij ons was het vele jaren geleden ook niet veel beter …

Hopelijk beseffen ze binnenkort dat hier toch wel enige actie en bewustwording nodig is !

Volgende stop vandaag is Stari Bar, zoals elke stad hier heeft ook Bar een oud / historisch deel
dat bezocht kan worden.  In dit geval ligt het een heel eindje buiten de moderne stad, en deze keer moet je er inkom betalen om het te mogen bekijken.

In tegenstelling tot de andere steden, is dit echter geen mooi gerenoveerd stukje cultureel erfgoed, maar eerder een archeologische site, waar nog volop opgegegraven en gerestaureerd wordt,
vandaar waarschijnlijk het entréegeld.  Volkomen terecht trouwens, dit zal ongetwijfeld handenvol geld kosten om in zijn oorspronkelijk luister te herstellen.

Vroeg of laat wordt het vermoedelijk een beetje een site zoals Pompei, maar er is daarvoor nog wel heel wat werk voor de boeg.

Het is in elk geval heel interessant om zien en de uitzichten hier ( het ligt iets boven de stad ) zijn zonder overdrijven fenomenaal te noemen, schitterend gewoon !

We lopen er een hele tijd rond, alvorens terug te keren naar de auto, dit was buitengewoon mooi !

Terug buiten de site, kom je direct in een steil straatje terecht, dat een beetje de aanloop vormt naar Stari Bar.  Hier zijn alle obligate souvenirwinkeltjes, barretjes en konoba’s ( tavernes hebben we ondertussen geleerd 🙂 ) te vinden.

Het is een druk straatje, maar best gezellig, en gezien het op de site van Stari Bar gigantisch warm was, hoog tijd voor een verfrissend drankje.

We drinken een biertje en een lokaal fruitsapje, gemaakt van Pommegranate, granaatappels dus.

Naast olijven, de grootste lokale beplanting hier.  Ze maken er alles van, wijn, bier, fruitsap, crèmes, ijsjes, enz …

Het sapje was alleszins zeer lekker en bijzonder verfrissend !

Ook een ijsje kan er nog wel bij, en dat is hier – ondanks de toeristische drukte – verrassend goedkoop, we geloven onze ogen niet als de dame van de ijsjes ons slechts 1 euro vraagt voor een meer dan gemiddeld ijsje, smaken vrij te kiezen, en nog lekker ook ! Niet verwonderiljk dat ze het heel erg druk heeft 🙂

Ondertussen is het echter al redelijk laat geworden en we wilden langs een ander, lokaal, weggetje terugkeren, dus hoog tijd om de terugweg aan te vatten ( gezien we ondertussen weten wat we van dergelijke lokale weggetjes mogen verwachten )

Op de weg terug stoppen we nog even bij wat wordt aangegeven als de oudste olijfboom van Europa ( meer dan 2000 jaar oud zou hij zijn ), een indrukwekkend exemplaar, maar voor zover we konden zien, zijn alle olijfbomen hier van hetzelfde kaliber.

Dan dus de weg terug, zoals verwacht een – laat het ons schilderachtig – weggetje noemen met vele bochten en bobbeltjes en asfalt die zijn beste tijd heeft gehad.

Maar dus eigenlijk wel ontzettend leuk, enkel bij tegenliggers een beetje ‘spannend’

De Montenegrijnse chauffeurs zijn trouwens allemaal een beetje van het zenuwachtige type, bumperkleven en toeteren kunnen ze als de beste.  Voorbijsteken op onmogelijke plaatsen ook.

Maar het went 🙂

Laatste stop voor vandaar is Virpazar, een klein dorpje aan een uitloper van het Skadarmeer.

Niks anders dan een toeristisch plekje van waaruit je met een bootje een stukje van dit wondermooie meer kan gaan verkennen.  Maar dat hadden we enkele dagen geleden al gedaan, en gezien het toch al vorderende uur, houden we het bij een stop en go.

Terug richting Petrovac, t was weer een mooie, zeer interessante dag !