Ons plan voor vandaag is om het Sheke Boka National Park te gaan bezoeken.  Dat is aan de andere kant van het eiland gelegen, terug richting Westkust, waar we eerder deze week al eens naar de zeeschildpadden zijn gaan kijken.

Hier gaat het hem vooral om de woeste natuur, meer bepaald de oceaan die met volle kracht op de  kustlijn inslaat, beetje verfrissend misschien? 🙂

Zoals steeds nemen we echter eerst rustig de tijd voor ons ontbijtje en pakken we daarna onze spullen bij elkaar en starten ons autootje weer.  Het is wel een eindje rijden, maar afstanden vallen op Curaçao best mee, je kan weliswaar niet echt doorrijden ( de wegen … ) maar dat hoeft ook helemaal niet, het is vakantie en we hebben tijd.  Maar goed ook dat we het rustig aan doen, want we zijn nog niet goed vertrokken of er is al een politiecontrole aan beide kanten van de weg … Tot op heden hadden we – buiten een paar voorbijrazende politiewagens – de plaatselijke arm der wet nog niet veel gezien.   Maar hier doen ze dus een uitgebreide controle, vermoedelijk op snelheidsovertredingen, maar zeker weten doen we het niet, want wij mogen gewoon doorrijden 🙂

Een dik half uur later zijn we aan de ingang van het Sheke Boka Park, dat is dus een heel schrale kuststrook, waar verschillende inhammen zijn, die door de inslag van het water gedurende vele jaren gevormd en uitgesleten zijn.  De zee slaat echter met zo’n enorme kracht in op de kust dat het een heel spectaculair gebeuren zou moeten zijn.

We kopen dus een ticketje en gaan al eens een kijkje nemen aan de eerste Boka, hier is ook een grot waar je ( steeds op eigen risico ) in mag, en waar je direct natte voeten krijgt van het geweld waarmee de golven hier binnenrollen.   Speciaal natuurlijk, maar veel zie je er niet van vermits het er redelijk donker is … Dan maar weer naar buiten, waar je de enorme golven ziet komen aanrollen en te pletter slaan op de rotsen, wat een machtig schouwspel !

We nemen ruim de tijd om dit prachtige natuurgeweld te bewonderen en – uiteraard 🙂 – fotootjes te nemen.  Zoals deze zijn er nog enkele andere Boka’s en we willen ze natuurlijk wel allemaal zien.

Als we de info mogen geloven, zijn het overal totaal verschillende formaties.

We stappen dus in onze auto en rijden – heel voorzichting – langs de kronkelende aardeweg vol putten en bulten naar de achterste van de reeks Boka’s.   Ze noemen die Boka Pistol omdat er een kleine inham in de kustlijn zit, waar de golven met zoveel geweld ingeperst worden, dat het telkens lijkt alsof er een pistool wordt afgevuurd zodra het water inslaat.  De natuur op haar best hier dus.

Het is een adembenemend schouwspel en we staan in volle bewondering voor dit natuufenomeen,

je voelt je hier als mens maar heel nietig …

Je moet natuurlijk wel een beetje opletten waar je stapt, want een nat pak is nooit helemaal uitgesloten en bovendien heeft het water hier zoveel kracht dat het wel eens iemand zou kunnen meesleuren indien je te dicht zou komen.  Er zit ook overal in een eenzaam hokje een soort ‘redder’ of ‘toezichter’, maar veel meer dan daar zitten en verveeld rondkijken kan die niet doen.

De dagen moeten heel erg lang duren zo voor die mensen …

Als laatste gaan we ook nog helemaal naar de andere kant van de Boka’s, waar de zgn. Natural Bridge te vinden is.  Dit is een rotsformatie met een gat in, waardoor de oceaan massa’s water binnenstuwt, en wat dan ook weer een – totaal ander – schitterend beeld oplevert.   Maar ook weer best spectaulair te noemen …

Ook hier weer een toezichter, deze zit zelfs in een toren, een beetje zoals de lifeguards op een strand, maar voor zover we kunnen zien, is de man rustig een dutje aan t doen … wat perfect begrijpbaar is in deze hitte en op deze desolate plek.   Beneden aan zijn uitkijktoren, op een rots die dienst doet als vuilnisbak, zit een vrij grote leguaan te poseren.  t Is een prachtig beest en hij blijft heel rustig zitten en laat zich gewillig van alle kanten fotograferen … een volleerd fotomodel 🙂

Zelfs als we na een klein uurtje terugkomen van de Natural Bridge zit hij ( of zij ) daar nog steeds,

deze dieren houden blijkbaar enorm van warmte, want het is daar echt niet uit te houden in de volle zon.   Maar dit beestje heeft het hier blijkbaar prima naar z’n zin !

Er lopen daar trouwens zowat overal hagedisjes en leguaantjes rond in alle maten en vormen, maar de meesten zijn zo snel, dat ze alweer verdwenen zijn voor je ze goed en wel hebt opgemerkt.  Behalve dus onze grote vriend … die bekijkt het allemaal vanuit de hoogte op zijn stenen troon 🙂

We zijn onder de indruk van al deze natuurpracht en -kracht, maar het wordt toch wel ontzettend heet en plakkerig, een paar uurtjes die vlakke zon op onze bollletjes … het wordt tijd voor een verfrissing.  We hadden gelukkig wel water bij, maar dat is ondertussen al helemaal opgesoupeerd, tijd dus voor een terrasjes-stop.

Dat doen we op hetzelfde mooie terras waar we eerder deze week halt hebben gehouden, en het smaakt ons, bovendien zitten we daar in de schaduw en aan de ‘rustigere’ kant van het eiland, eventjes rustig genieten van het mooie uitzicht dus !

We keren stilaan terug naar onze tijdelijke thuis, maar houden onderweg nog één keer halt aan Santa Martha Baai, een onwaarschijnlijk mooi en heel afgelegen binnenmeertje ( het zijn eigenlijk meerdere meertjes die verbonden zijn ).  Echt de moeite om daar eventjes voor rond te rijden.

Tegenover al de kracht van de natuur van daarstraks echt even een oase van rust …

Hierna houden we het dus voor bekeken en keren we terug voor alweer een verfrissende duik in het zwembad, zalig toch …