Onze laatste volledig dag in Curaçao alweer, wat gaat het toch snel !  Morgen vliegen we al terug naar huis, we vertrekken weliswaar maar pas in de late namiddag, maar toch …

Ons laatste ontbijtje ook op deze mooie, smaakvol ingerichte locatie, we genieten er weer op ons gemakje van.

Morgen ontbijten we in de stad ergens, want we gaan dan ( vrij vroeg ) nog een stadswandeling met lokale gids doen door onbekendere delen van Willemstad.

Maar vandaag dus weer op ons gemakje aan de dag beginnen.

We hebben ons voorgenomen om een paar lokale ‘bezienswaardigheden’ te gaan bekijken 🙂

Het eerste wordt het landhuis Chobolobo, dat zegt niet direct iets, maar zal wel al veel meer belletjes doen rinkelen als je weet dat dit het huis van de beroemde gifblauwe Curaçao likeur is. Zelf vinden we die eigenlijk niet zo lekker, maar het is toch een beetje een icoon, dus nu we toch op Curaçao verblijven, moeten we dat toch eens gezien hebben …

Het is niet zo heel ver rijden van bij ons hotel, dus we zijn er vrij snel.

Na de auto geparkeerd te hebben, kunnen we nog net aansluiten bij een gegidste toer die net gaat beginnen.  Die is weliswaar in het Engels ( er zijn enkele Amerikanen bij vanop de gigantische cuiseschepen die elke dag weer aanmeren in Willemstad ), maar dat Engels deert ons niet,
het zal wel lukken 🙂

De gids neemt ons mee in de catacomben van de distilleerderij ( of hoe noem je zo iets ? ) en vertelt in eerste instantie dat men sedert enkele jaren niet enkel de bekende likeur maakt, maar ook het Glacial gamma, wat geen drank is, maar wel allerlei middeltjes en smeerseltjes op basis van menthol, eucalyptus en nog een boel andere frisse ingrediënten.  Volgens de gids zijn de eigenaars hier dit in eerste instantie ( gratis ) gaan maken en uitdelen aan de lokale bevolking, een beetje als daad van menslievendheid … hmmmm ? …

In elk geval is dit ondertussen ook al big business geworden en worden al deze spullen nu ook gewoon verkocht, zoals de likeurtjes.  Zeker echter nooit van drinken, zo drukt onze gids ons op het hart … maar dat hadden we zelf uiteraard ook al door 🙂

We vernemen verder nog dat het allemaal begonnen is met sinaasappelen, die de vroegere Spaanse veroveraars ( nog voor de Nederlanders er waren blijkbaar ) hadden meegebracht.

Ze hebben er hier plantages van opgericht, maar dat bleek toch iets anders uit te vallen dan in Spanje.   De appelsientjes zijn hier een beetje gemuteerd en zijn gifgroen van kleur.  Ze zijn ook niet meer lekker, zo vernemen, ze zouden zo ontzettend zuur smaken dat je, moest je er van eten, je enkele uren geen smaak meer hebt … straf dus, best afblijven !

Voor aanmaak van de likeurtjes worden wel nog de schillen van deze vrucht gebruikt, ze zouden allemaal met de hand worden geschild en vervolgens worden deze schillen dan dagen in de zon te drogen gelegd.  Vervolgens gaan ze in zakken, gemengd met suiker en ‘ geheime ‘ kruiden en dan worden deze zakken in vaten alcohol ( die ze niet zelf produceren ) gehangen … een beetje principe van een ( x-large ) theezakje dus.

Na bepaalde tijd getrokken te hebben, wordt het dan nog eens gedistilleerd om het nog net iets straffer te maken … en mierzoet dus.

Buiten de al lang gekende blauwe variant, hebben ze nu ook gele, rode en groene exemplaren.

Maar die smaken dus allemaal exact hetzelfde, er is enkel een andere kleurstof aan toegevoegd, lekker … 😦

Wat wel anders smaakt zijn de chocolade- , koffie- , tamarinde en rum-rozijnen uitvoeringen,

die smaken wel degelijk naar hun hoofdingrediënt, maar zijn evengoed verscrhikkelijk zoet en plakkerig als de gekleurde varianten 🙂

Als afsluiter mogen we een cocktail naar keuze drinken, we kiezen dan maar voor een zgn. ‘Frozen’cocktail, het vele gecrushte ijs maakt het geheel toch net iets ‘drinkbaarder’

We drinken daarna nog een fles water leeg om toch maar de zoetigheid een beetje weg te spoelen!

Na het likeurverhaal trekken we verder naar Serena’s Art Factory, dat is daar eigenlijk vlakbij.

Eerder deze week ( bij het bezoekje aan de Ostrich Farm ) stonden we daar voor een gesloten deur omdat het zondag was en wij dat helemaal vergeten waren … 🙂

Maar vandaag zijn ze dus open en we houden daar ook even halt.

Het gaat hier om de fabricatie van de zogenaamde Chichi beeldjes.  Allemaal gelijke beeldjes van een ‘gezette’ vrouwenfiguur die in allerlei vrolijke kleurtjes en dessins beschilderd worden.

Het is een beetje het symbool souveniertje van Curaçao en wordt ook een stukje uitbesteed aan ‘thuis-schilders’ die 2x per week de blote beeldjes komen oppikken en deze dan in hun eigen huis en naar eigen inspiratie beschilderen.   Wat natuurlijk heel leuke exemplaren oplevert 🙂

Je kan er op sommige momenten ook een workshop volgen en je eigen beeldje schilderen, maar vandaag kan dat helaas niet.

We vinden ze toch wel heel leuk, dus kiezen we een mooi exemplaartje uit om mee naar Kapellen te nemen, kwestie van een beetje de Caraïbische zon in huis te halen …

De legende zegt bovendien dat elke vader dergelijk beeldje voor zijn oudste dochter moet kopen, dus gaat er uiteraard nog een 2de exemplaartje mee … 🙂

Ondertussen is het al een stukje in de namiddag en rijden we nog door naar Coral Estates, een soort strandresort, waar we hopen nog een frisse duik in de oceaan te kunnen nemen.

Jammer genoeg is het echt wel een resort zoals er overal ter wereld wel te vinden zijn, waar je dus op een smal strookje zand allemaal naast elkaar op ligbedjes moet plaatsnemen om te zonnen en eventueel te zwemmen …

Dergelijk concept spreekt ons niet echt aan, dus we vertrekken weer even snel als we gekomen zijn en gaan maar weer richting zwembad van ons eigen hotel.   Veel rustiger en ook lekker verfrissend 🙂

Onderweg houden we nog eventjes halt aan 2 grote supermarkten ( er is zelfs een spikspinternieuwe Carrefour Market bij ) op zoek naar een lokaal biertje van het merk Brion, dat we hadden beloofd om mee te brengen voor een collega met die achternaam, maar dit blijkt toch niet zo gemakkelijk te vinden te zijn.

Je kan het in sommige cafeetjes wel drinken, maar een flesje of blikje om mee te nemen is blijkbaar niet zo evident … we proberen het morgen in Willemstad of op de luchthaven nog wel eens …