Deze morgen op tijd uit de veren, en na het ontbijt vertrekken we direct naar Cannigione van waar onze zeiltrip van vandaag vertrekt.  Dat is best een eindje rijden en gezien we de vorige dagen toch al ondervonden hebben dat de wegen niet altijd even super zijn op Sardinië vertrekken we goed op tijd.
Het ritje verloopt gelukkig rustig en we vinden ook snel een parkeerplaatsje voor de auto (ook niet altijd zo vanzelfsprekend in Italië 🙂 ) Theresa, de mevrouw van de zeilboot, staat ons al op te wachten, en na enkele minuten, wanneer alle mede-zeilers ( 8 in totaal ) aangekomen zijn, worden we met een rubberbootje naar het mooie zeilschip gebracht. De ‘ ALTAMAREA ‘ is een ( zo vertelt de schipper ons ) al iets ouder zeilschip, maar een pareltje als we hem mogen geloven …
Zijn naam is Giovanni en duidelijk heer en meester op dit bootje.   Zijn Theresa is manusje-van-alles aan boord, hij geeft enkel de bevelen 🙂 … Maar dat zal wel normaal zijn op een boot veronderstellen we … hij weet duidelijk heel goed wat hij doet en neemt ook de tijd om de gasten alles in geuren en kleuren uit te leggen.  Wat toch niet zo evident is voor een Italiaan, hij spreekt vloeiend verschillende talen en dat is ook nodig voor ons internationaal gezelschap ( wijzelf, Zwitsers, Fransen en Hongaren ).  Theresa spreekt enkel Italiaans, maar zij is echt superlief en regelt verder alles.
In de voormiddag is er één zwemstop, maar verder wordt er enkel gezeild, zalig is dat !
Tegen de middag leggen we aan vlakbij het ‘roze’ strand.  Daar worden we allemaal met het rubberbootje naartoe gevaren ( deze keer met Theresa als kapitein 🙂 ) en ter plekke wandelen we nog een klein stukje over het mini-eilandje om dat befaamde roze strand te bekijken … je mag er niet meer op ( het is beschermd natuurreservaat ) maar dus wel eens gaan bewonderen vanop een afstandje. Heel erg roze lijkt het ons niet echt, maar we geloven hen op hun woord dat dit vroeger wel knalroze was en dat het roze zand allemaal werd meegenomen door toeristen als souvenir … en als het niet waar zou zijn, is het toch een mooi verhaaltje 🙂
Terug op de boot schiet Theresa weer direct in actie om ter plekke een superlekkere lunch voor ons klaar te maken met een primo ( ham/meloen en tomaat/mozzarella ) en een secundo ( pasta pesto met tomaatjes en kleine patatjes ) … zelfs een dessertje met koffie en koekjes en een lokaal borreltje ( Mirto ) wordt ons voorgeschoteld. Theresa springt heen en weer om alles in orde te maken en Giovanni luiert een beetje in zijn zetel … tja …ieder zijn job zeker … 🙂
Na de lunch zeilen we weer een hele tijd met nog een zwemstop en dan moeten we onherroepelijk terug naar ons vertrekpunt, met nog een mooie zonsondergang erbovenop !

‘Sailing into the Sunset’ dixit Giovanni …