Formentera

Na een deugddoend nachtje slaap, gaan we s morgen eerst lekker ontbijten, zelfs mét een glaasje Cava, dat is natuurlijk altijd een fijn begin van de dag 🙂 We hebben gisteravond aan de receptie van ons hotel nog ticketjes gekocht voor de overtocht naar Formentera, het kleine zusje van Ibiza, dat op een drie kwartiertjes varen verwijderd ligt.

Onze boot ( eigenliljk is het een catamaran ) is goed op tijd en we installeren ons boven op het dek voor de overtocht.  De zee is best wel een beetje woelig en ons evenwichtsgevoel wordt af en toe wel op de proef gesteld, maar uiteindelijk bereiken we zonder verdere problemen ons doel. Formentera is niet zo groot, en bestaat voor een een groot deel uit natuurgebied, waar heel veel vogelsoorten hun habitat hebben.

Je kan er wandelen of een scooter / moto huren, maar wij gaan voor de fiets … een electrisch exemplaar weliswaar, maar we vinden fietsen toch nog altijd leuker dan gemotoriseerd verkeer,
zeker wanneer er zoveel moois te zien is op de route.

In eerste instantie fietsen we naar ‘ Ses Illettes ‘ een soort uitgerekte landtong, waar we op onze route steeds aan beide zijden van de weg, getrakteerd worden op prachtige doorkijkjes naar de azuurblauwe zee en de rotsachtige kust, afgewisseld met paradijselijke zandstranden, t lijkt wel één grote postkaart waar we doorheen fietsen.  De weg zelf is voor een groot deel onverhard en het is bij momenten wel wat stoffig, maar zeker goed ‘fietsbaar’.

Aan het einde van de route komen we uit op een smal strookje land / strand dat aan beide zijden door de zee omsloten wordt. Wat hier direct opvalt, is dat de zee aan de ene kant van dit stukje strand heel kalm is en aan de andere kant vrij woelig, de golven zijn er redelijk groot en slaan spetterend uit elkaar op het strand.  Het is er tot onze verbazing ook vrij rustig, maar het is ons  ondertussen wel duidelijk dat de grote drukte op Ibiza en dus ook op Formentera in deze periode helemaal voorbij is … Gelukkig maar!

Ons volgende doel wordt de vuurtoren aan het dorpje Pila de la Mola, het hoogstgelegen stukje van dit voor de rest vrij vlakke eilandje.   Dat blijkt toch wel een ritje van een dik uur te zijn, en de stijging naar de vuurtoren op het einde is redelijk pittig te noemen … al chance dat we voor e-bikes gekozen hadden … 🙂 Aan de vuurtoren krijgen we nog een mooi panaroma op de kliffen en de kustlijn, wat op een zonnige dag als vandaag natuurlijk prachtige fotootjes oplevert. Gezien de geleverde inspanningen voor de beklimming, hoog tijd om een pit-stop in te lassen,
dus vooraleer terug te peddelen naar ons beginpunt, stoppen we in een barretje onderweg voor een welverdiende verfrissing … water dus, nog altijd het meest welkome na dergelijke inspanning en met deze temperaturen.

Met frisse moed starten we voor het laatste uurtje terug naar de haven, en deze keer gaat het vanzelf, het wordt – op enkele stukjes na – één lange afdaling.  Nu zien we eigenlijk maar pas hoezeer we tijdens de heenrit geklommen zijn … dat verdient een schouderklopje voor onszelf 🙂

We zijn dus vrij snel terug aan ons vertrekpunt, tijd dus nog voor een welverdiende, versgetapte ‘Cerveza’ en ruim op tijd om terug op de boot te stappen voor de terugvaart, 
Dit was een meer dan geslaagde dag, prachtig weer, schitterende natuur en een zalige fietsdag !