Na de prachtige wandeling en leuke zonsondergangsuitstap van gisteren, gaan we vandaag voor een autoritje in het nabij gelegen Toscane, meer bepaald de Linuguiana vallei. We vertrekken op tijd, pikken ons dagelijks ontbijtje bij Tommy mee, en rijden richting Toscane.
De rit door de wondermooie Val di Magra in de Linuguiana streek is prachtig, Het is een langgerekte aaneenschakeling van schitterende vergezichten.  We rijden door de Apuaanse Alpen, die zijn een stuk minder hoog dan de ‘gewone’ Alpen, maar minstens even mooi … en wat ook wel mooi meegenomen is, een pak minder druk qua toeristen.
We rijden bepaalde stukken zonder ook maar één levende ziel tegen te komen, redelijk uniek in deze hectische tijden 🙂
We nemen onze tijd en stoppen onderweg regelmatig voor een paar mooie foto’s of om gewoon van het uitzicht en de stilte te genieten, zalig …
Overal hoor je de vogels hun hoogste liedjes fluiten, en verder helemaal niks, geen auto’s, geen radio’s, geen mensen … gewoon rustig … eigenlijk een beetje onbetaalbaar tegenwoordig. We genieten er dan ook met volle teugen van, stoppen onderweg voor een light picknickje met een appel en een gevuld croissantje .
Die krijgen we in onze B&B elke dag weer opnieuw, voorverpakte weliswaar ( maar dat maakt niet uit, het is gewoon heel erg attent ) samen met kleine pakjes chocoladekoekjes en onze eigenste wereldberoemde Lotus speculaasjes 🙂
We zijn op dit adresje echt wel met ons gat in de spreekwoordelijke boter gevallen 🙂

We doen er dan ook wel enkele uurtjes over om aan onze uiteindelijke bestemming, de Grotta del Vento, te geraken, maar rond +/- 15h00 komen we daar toch toe. net op tijd om de rondleiding mee te lopen.
Die duurt ong. een uurtje, en neemt ons mee in de betoverende wereld van stalactieten en stalagmieten, wonderlijk wel, hoe zo iets simpel als insijpelend water dergelijke mooie formaties kan maken, sommigen lijken wel gedrapeerd als gordijnen, heel speciaal.

Een dik uur later staan we terug buiten in het lekker warme zonnetje ( in de grotten is het constant 10,50 °, toch wel een beetje frisjes 🙂
Wanneer we weer buiten komen, zien we een bordje ‘routa Panoramica ‘, en die gaan we natuurlijk volgen om terug naar ons vakantieadres te rijden.
Dat blijkt een heel oud, slecht onderhouden weggetje te zijn, met veel spleten en losliggende keien, maar wel superleuk.  Daar waar op de heenrit vooral het landschap en de stilte de grote attracties waren, is het nu het wegje zelf dat de aandacht steelt.
Heel erg leuk, maar uiteraard moeten we wel goed opletten, want het is een wegje met ontelbare bochten, die in hoog tempo achter elkaar komen, en je weet maar nooit wat er achter de volgende bocht tevoorschijn komt 🙂
Gelukkig voor ons springt er niks voor onze wielen en we komen ook nu weer geen mensen tegen, toch wel een beetje raar 🙂

Als we het beruchte wegje uit zijn, wordt het stilaan tijd om terug naar La Spezia te keren, want dat is ook nog een redelijk lang ritje.
Op het laatste stukje van de weg terug, stoppen we nog in de bergen aan een marmergroeve, die is weliswaar gesloten, maar je kan heel goed zien hoe de brokken marmer uit de berg gesneden worden en klaarliggen voor transport.
Heel mooi en indrukwekkend, maar natuurlijk wel een beetje jammer dat die berg daarvoor moet ‘sneuvelen’ … helaas niks aan te doen !

Uiteindelijk komen we al redelijk laat in La Spezia toe en gaan we nog snel een pizzaatje eten, vooraleer naar ‘huis’ te gaan voor een verkwikkende douche en dito slaapje

Morgen weer een nieuw verhaal …