Gezien er voor vandaag een beetje minder goed weer voorspeld werd, hebben we niets speciaals gepland en wachten we eerst eventjes af wat het gaat worden.
Het begint een beetje bewolkt, maar zeker niet slecht, dus na het ontbijt zetten we ons op het terras aan het zwembad, lezen een beetje en werken ons blogje wat bij, alles op t gemakje.

De hemel besluit dan om toch maar helemaal open te trekken, voor ons het signaal om er nog eens op uit te trekken.  Naar Capo Vaticano deze keer, een goeie 12 km van Tropea vandaan, en aangeschreven als één van de mooiste stukjes kust hier.
Dat willen we wel zien, want Tropea zelf is al zo mooi, dus dat moet helemaal de moeite zijn 🙂
We vragen de mensen aan het onthaal om een taxi voor ons te bellen, want er is geen treinstation in Capo Vaticano en met een bootje is misschien toch wat wiebelig vandaag.
Enkele minuten later komt een flamboyante Italiaan de lobby binnen om ons op te pikken.
Het is niet eens een ‘echte’ taxi, maar blijkbaar wel de eigenaar van een auto/scooter verhuurbedrijfje in Tropea waar ons hotel mee samenwerkt.
Tijdens het korte ritje naar Capo Vaticano maakt hij heel veel reclame voor zijn bedrijfje
en stopt hij ons een kaartje met zijn telefoonnummers in de hand.  We moeten hem maar bellen als we terug willen keren, en hij ( of zijn vrouw ) komen ons direct oppikken.

In Capo Vaticano aangekomen, blijkt het inderdaad een prachtig mooi uitzichtspunt te zijn, maar verder eigenlijk niets … geen dorpje ( zoals wij verwacht hadden ), maar enkel hotels en strand.
Spectaculair mooi, want je ziet aan de ene kant nog een stukje Calabrië en aan de andere kant Sicilië opdoemen.  Prachtig, maar verder dus niks…
Wel is er net op het moment dat we daar aan komen één of andere reddingsactie aan de gang, met een helicopter vlak tegen de kust, het lijkt wel een scene uit Windkracht 10.
Het is ons niet geheel duidelijk wat ze precies aan het redden zijn, maar het levert natuurlijk wel mooie beeldjes op.
Uiteindelijk wordt de man ( of vrouw ) die neergelaten werd, terug opgehaald en verdwijnt de helicopter weer.  Misschien gewoon een oefening ?

Hierna blijft er enkel strand over en we beslissen dan maar om op zoek te gaan naar het dorpje Ricadi, niet zo ver van Capo Vaticano, en daar stopt wel een trein.
Na een kwartiertje wandelen, hebben we dat stationnetje gevonden en inderdaad, de trein naar Tropea houdt daar halt.
Alleen … het is zondag en de eerstvolgende trein komt pas over dik 2 uur …
Dat lijkt ons wat lang, en gezien het weer vandaag ietsje minder warm is, besluiten we om de terugtocht naar Tropea te voet te proberen.
Volgens onze GPS zou dat ong. 2 uurtjes in beslag nemen, en een beetje beweging lijkt ons wel wat, dus vertrekken we te voet.
Dat blijkt een goeie keuze, want niet alleen kunnen we de beentjes eens strekken, het is ook wel een mooi stukje, de hele tijd naast de prachtige kustlijn, het ene uitzicht al mooier dan het andere, en onderweg overal kleine ‘boerderijtjes’ waar ze ( uiteraard ) rode ajuin en peperoncino’s verkopen, alsook massa’s andere fruit- en groentesoorten, leuke wandeling !

Terug in Tropea aangekomen, hebben we absoluut een lekker ijsje en aansluitend een aperitiefje verdiend !  En dat smaakt 🙂
Voor het aperitiefje blijken we bovendien net in het ‘Happy Hour’ te vallen, en we krijgen er weer een berg hapjes bij, leuk wel zo in het zonnetje een beetje genieten !

Daarna keren we terug naar het hotel en zit ons dagje erop, weer
zeker en vast de moeite !