Deze morgen, na dus een minder goede nachtrust, opnieuw lekker ontbijt op het gezellige ( en nu gelukkig muisstille ) pleintje, worden we met het electrische autootje weer aan onze auto afgezet en kunnen we vertrekken naar onze volgende stopplaats.   Dat wordt Kolasin, een ski-oord in de bergen, ong. 200 km landinwaards.  Met deze trip zijn we bijna heel Montenegro door, want zouden we nog ong. 100 km verder rijden, dan zouden we de grens met Servië al oversteken,
het is echt een mini-landje.   MIsschien qua oppervlakte in de buurt van België, maar veel minder dichtbevolkt, er zouden hier maar zo’n 600.000, inwoners zijn, waarvan dan nog 140.000 in de hoofdstad Podgorica. Het geeft je onderweg echt wel een heel ruimtelijk gevoel, nergens drukte, overal om je heen alleen maar bergen en bossen, enkel hier en daar een dorpje, waar de tijd dan nog is blijven stilstaan.

We besluiten om de route te nemen die onze schipper van gisteren ons had aangeraden ( heel veel andere opties zijn er niet trouwens ) en we rijden dus eerst richting Lovcen één van de 5 nationale parken die Montenegro rijk is.

De rit ernaar toe is prachtig ( hoewel de wegen natuurlijk nog iets primitiever zijn dan bij ons )
en we stoppen bij elke bocht om nog eens een blik op de prachtige Baai van Kotor te werpen.
Van hieruit is het nog mooier … het is echt een beetje zoals een Noorse fjord, maar dan omringd met geschiedenis, adembenemend mooi.

Volgens onze gids moesten we in Lovcen het Mausoleum van Petar Petrovic Njegos ( de prins-bisschop van Montenegro blijkbaar ) bezoeken, dat is in the middle of nowhere gebouwd, boven op een berg, een gigantisch spuuglelijk marmeren en vooral duur optrekje, waar je enkel naartoe kan, mits beklimming van exact 461 ( volgens onze schipper, we hebben ze niet geteld ) trappen, ook in marmer …

Pfff … weer trappen … gelukkig frisser dan gisteren, gezien de hoogte 🙂

Volgens onze vriend zou je daar een schitterend panorama over de hele baai en de zee hebben, maar zoals reeds eerder vermeld, heeft hij ook wel een beetje onzin verteld.

Panorama is er zeker, maar de baai zie je slechts voor een stukje en de zee al helemaal niet.
Maar wel mooi zicht op de omringende bergen.  Alleen ontgaat het ons een beetje waarom hier zoveel geld is aan gespendeerd, terwijl de bevolking waarschijnlijk amper te eten had … maar ja, hoort bij de cultuur en het bewind waarschijnlijk.

Het laatste stukje van de rit naar dit monument was dan weer wel gedenkwaardig…
We hebben kilometerslang over een weg gereden die er eigenlijk nog niet was … wij vermoeden dat er ooit een gelijkaardig smal weggetjes zal gelegen hebben als het begin van deze rit, maar dat het opgebroken is om een nieuwe, brede boulevard aan te leggen, richting mausoleum.
Maar die boulevard is er dus nog niet, er is eigenlijk helemaal nog niks, buiten keien, stenen en zand, vermoedelijk niet echt zo goed voor ons wagentje.  Onderweg denken we zelfs geregeld dat we misschien wel helemaal fout zitten, want bewegwijzering is ook niet zo geweldig, maar we rijden toch verder omdat er op die geïmproviseerde weg best wel veel verkeer is.
Op hoop van zegen dan maar doorgereden, en gelukkig goed afgelopen.

Wanneer we na het bezoek ( en de trappen ! ) aan het mausoleum dan onze weg vervolgen,
is die weg gelukkig wel terug in orde.  Ook weer geen grote wegen, maar wel prima in orde en een verademing tegenover voorheen.

Hier kan je moeilijk fout rijden, want er is maar 1 weg die de bergen in gaat ( er zijn uiteraard nog wel een aantal geitepaadjes daarbuiten, maar het is vrij duidelijk welke de weg is die we moeten volgen )

Die weg slingert zich door de Moraca Canyon, en de natuur rondom is best mooi, maar wel een beeje saai, niet zo spectaculair mooi als in Kotor en Lovcen, maar misschien zijn we al een beetje teveel gewoon op die korte tijd.

Er is dus maar 1 weg, en daar moet je absoluut de aangegeven maximumsnelheid respecteren,
want op heel veel plekken zijn er sneheidscontroles, weliswaar op de ouderwetse manier met speedguns en zo, maar ze zijn er en heel effectief.
Bestuurders in beide richtingen waarschuwen mekaar dan ook met flipperende lichten voor een controle verderop op je traject, dus doen wij dat ook maar … en we worden vriendelijk bedankt door alle ons tegemoet komende wagens 🙂

Hoewel de maximum(?)snelheden soms ronduit belachelijk zijn ( 30 en 40 voor elke bocht die die naam waardig is ) doe je er dus maar best aan om deze aan te houden !

Wat natuurlijk maakt dat een ritje van 200km in Montenegro wel heel erg lang duurt … maar de natuur is mooi en het weer super, dus genieten we maar van de rit en de mooie Canyon, wanneer we die af en toe te zien krijgen.

Benzineprijzen vergelijken is echter totaal overbodig, zo stellen we al snel vast, die is namelijk overal exacht hetzelfde, nergens een centje verschil, zelfs niet in de hoofdstad Podgorica ( waar we dwars doorheen rijden ) geen enkel verschil … nergens.

Na een lange rit komen we dan aan in ons volgend hotel BIANCA Resort in Kolasin.

Wauw, resort nog wel …

Het gebouw is best indrukwekkend, heel futuristisch, en binnen is het prachtig, allemaal in hout en stenen, heel mooi en gezellig.

De receptioniste brengt ons het heugelijke nieuws dat we zomaar voor niks een upgrade krijgen van een standaard kamer naar een luxe kamer, het kan niet op !

Hoewel het een ruime kamer is, zie je echter wel de sporen van de tijd, het hotel is al van 1948 ( en zal toen wel een huzarenstukje geweest zijn ) maar het mag wel eens worden opgefrist.

Althans de kamers toch, de lobby en de bar zijn ronduit schitterend en supergezellig.

Buitenzitten kan hier niet, want er wordt aan de achtergevel en het terras gewerkt ( de opfrissing in wording misschien ? )

Het koelt hier s avonds trouwens ook behoorlijk af ( de hoogte ), en buiten zou je waarschijnlijk toch niet lang willen blijven zitten 🙂

Dus na het avondeten ( in het hotel ) duiken we de gezellig bar in, ook leuk natuurlijk 🙂

Hier hadden we half pension genomen ( wat we normaal nooit doen, couleur locale vinden we doorgaans leuker ) maar de dame van het reisbureau ( wat we normaal ook nooit doen – een reisbureau ) had ons dit aangeraden omdat er in het dorpje voor de rest eigenlijk niks is.

Dat blijkt toch niet helemaal waar te zijn, er zijn wel wat barretjes en ‘restorans’, maar ze zijn wel behooriljk primitief en dat mag je letterlijk nemen.

Het lijkt wel iets van Bonanza of zo.

Wel zijn er nog enkele andere grote hotels, en daar zullen vermoedelijk ook wel best goeie eetadresjes bij zijn.

Maar we eten dus hier, en dat is in buffetvorm … echt niet ons ding … maar voor die paar dagen zal het wel lukken.