Vandaag was weer als wandeldag voorzien, en deze keer is het wel mooi weer !
Weliswaar een beetje frisjes, maar met een vrolijk zonnetje en lichte bewolking,
ideaal wandelweer dus 🙂

Ons doel is de Langtaufersvallei ( oftewel Valle Lunga in t Italiaans ) in Vinschgau, een bergwandeling naar de Weisskugelhutte op een hoogte van +/- 2.600 m, en naar verluidt één van de mooist gelegen ‘Rifugio’s’ in dit deel van de Alpen, met schitterend uitzicht op een indrukwekkende gletscher, we zijn benieuwd !  Vertrekpunt is het dorpje Melag, helemaal aan het einde van de vallei.  Hier parkeren we de auto, en als we uitstappen, blijkt het ondertussen behoorlijk warm te zijn. We wisselen dan ook nog snel onze wandelbroek voor een short, veel frisser voor deze vermoedelijk toch wel vrij intensieve wandeling.

Er zijn 2 wegen naar de berghut, allebei stijgen ze uiteraard ong. 600 m, enige verschiil is dat de ene begint met het steilste stuk en daarna wat geleidelijker verloopt, terwijl de andere weg net het tegenovergestelde traject heeft, eerst lichtjes stijgend en op het einde het grootste steile stuk. We kiezen voor de eerste optie, des te sneller de ergste stijging achter de rug is, des te beter ! Het is inderdaad een zeer pittig begin van de wandeling, het eerste uur moeten we vooral veel klimmen en klauteren en is redelijk intensief, maar het loont de moeite 🙂 Hoewel de rest van het traject ook niet bepaald vlak is, gaat dat toch iets makkelijker dan het eerste uurtje.  We wandelen dus op redelijke hoogte en het uitzicht is fantastisch. Na ong. 2,5 bereiken we de wandelhut.  Het is duidelijk al een oud gebouwtje dat al heel veel strenge winters en zware weersomstandigheden heeft doorstaan, en het is wel aan vernieuwing toe, maar oogt natuurlijk ontzettend charmant 🙂
Naar het schijnt is er al beslist dat er een nieuwe hut zal komen ( deze is al 120 jaar oud ! )
maar is er onenigheid waar die precies moet komen.  De lokale instanties willen die op een andere plek bouwen, maar de uitbaters vinden dat onzin, omdat er in deze vallei geen perfectere plek is dat daar waar ze nu staat … wij kunnen het alleen maar eens zijn met de laatste mening ! De uitbaters moeten echter nu dus werken in zeer primitieve omstandigheden, en veel meer dan een lekker fris drankje en een bordje soep of spaghetti kunnen zij niet tevoorschijn toveren.
Er is normaal ook Kaiserschmarrn, het Oostenrijkse pannenkoekenvariant bij uitstek, en dat lijkt ons wel wat, maar gezien de grote drukte aan het hutje, lukt het de mensen niet om dit klaar te maken, jammer ! Het is inderdaad verbazingwekkend hoeveel volk er hier zit, want onderweg ernaar toe hebben wij amper andere wandelaars gezien … vermoedelijk dus allemaal via de andere route gekomen. We blijven er een tijdje zitten en bewonderen de inderdaad immense gletscher aan de andere kant van het valleitje, die op dat moment ook nog eens helemaal in het volle zonlicht baadt….
Wondermooi … niet goed voor de gletscher natuurlijk, maar dus wel sprookjesachtig uitzicht.

Uiteindelijk vertrekken we voor de terugtocht naar beneden en blijkt er nog een 3de route naar beneden te zijn, die aan de voet van de gletscher voorbij gaat.  Dat wordt hem dan, die route nemen we voor de afdaling. Dat blijkt uiteindelijk niet de gemakkelijkste afdaling te zijn, het bovenste stuk moet er heel steil afgedaald worden op een berghelling die eigenlijk alleen uit steen en kiezeltjes bestaat … beetje opletten waar we stappen is de boodschap en vooral proberen om niet weg te schuiven. Een klein uurtje later is het ergste daarvan voorbij en komen we op een iets steviger ondergrond terecht.   We ontmoeten daar een Duitse familie met 2 toch nog wel vrij kleine kindjes, die dat hele stuk nog omhoog willen.  We vertellen hen dat het toch wel een beetje gevaarlijk stappen is en vrij steil, maar ze willen het toch proberen, respect daarvoor, maar of het echt wel een goed idee is met de kleintjes erbij en op dit late uur nog ???

Wij wandelen ondertussen iets relaxter verder, :-), eerst een heel stuk over een smalle richel met alweer een adembenemend uitzicht, en daarna meer tussen de bomen in een heel leuk landschap.
Onderweg komen we een hele dierentuin tegen, gaande van koeien en kalfjes, over witte en zwarte langoorschapen, berggeitjes en indrukwekkende (roof?)vogels.

Het is dus een prachtige wandeling geworden, weliswaar vrij zwaar ( zowel opwaarts als neerwaarts ) maar absoluut de moeite waard ! Het allerlaatste stukje moeten we nog wel even een fikse bui trotseren, waar dat vinden we niet zo erg, je zit nu eenmaal in de bergen, het kan snel veranderen.
We hopen alleen maar dat de familie met de kleine kindjes ook veilig terug geraakt, want boven op de berg is het ondertussen stevig aan het onweren … Fingers crossed voor hen !