Laatste ( half ) dagje … 😦

We hebben hier een fantastische tijd gehad, genoten ( en ook een heel klein beetje afgezien 🙂 ) van het altijd prachtige en warme ( lees : hete … ) weer, en de adembenemende uitzichten over de oceaan en de natuur.

We vertrekken maar pas late namiddag weer naar huis en hebben dus nog een goeie halve dag om nog iets te ondernemen.

Gisteren hadden we ergens gezien dat je in bepaalde wijken van Willemstad ( o.a. Scharloo en Ottrobanda ) gegidste wandelingen kan doen, die je meenemen langs straten en pleinen die je zelf waarschijnlijk nooit zou vinden, en dat interresseert ons wel ten zeerste.

We wilden graag de wandeling in Scharloo doen, omdat die omschreven is als de ‘Instagram’ tour, m.a.w. de meest fotogenieke …  We hadden daarvoor dus gisteren  nog een Whatsappje naar Shirley van Dushi Walks gestuurd, maar helaas stond er voor deze voormiddag enkel een wandeling door Ottrobanda op het programma … Vermits ze die wandelingen allemaal zelf doet,
is er dus geen andere keuze.  Maar niet getreurd, dat zal ook zeker wel de moeite waard zijn.

Deze stadswijk wordt een beetje omschreven als ‘ gevaarlijk’ en zelf hier en daar ‘nog go’, maar met Shirley erbij zou dat geen probleem mogen zijn, wij dus mee !

Gezien we al om half 9 ( omwille van de hitte ) aan de lokale Starbucks moeten zijn en het toch wel een klein half uurtje stappen is vanuit ons hotel, vertrekken we al rond 7h ( kunnen we straks op het vliegtuig misschien slaap inhalen 🙂 ) en eten we ons ontbijt in de Starbucks ( waar het heel erg fris is binnen … ).  Maar het is best lekker en precies op tijd is Shirley op de afspraak.  Ze is eigenlijk Nederlandse, maar woont al ettelijke jaren op Curaçao en heeft er haar hart helemaal verloren, zo vertelt ze ons, mooi toch ?

We vertrekken dus met een klein groepje voor deze stadstour.  Vooraf vertelt ze ons dat het hier en daar best wel gevaarlijk kan zijn, en dat we toch best haar instructies opvolgen wanneer ze vraagt om op sommige plekken geen foto’s te nemen, of toch niet van de mensen die daar rondlopen.

Het klinkt allemaal heel dreigend, maar dat valt uiteindelijk wel best mee.  We zien af en toe wel wat ‘speciale’ figuren rondlopen, maar we voelen ons op geen enkel moment bedreigd.

Iedereen kent haar wel en ze roept van ver al naar alle bekenden heel vrolijk Buon Dia, en knuffelt zelfs hier en daar een paar mensen.

Op sommige plekken waarschuwt ze ons dus om niemand te fotograferen omdat er drugsproblemen zijn en zelfs moorden gepleegd zouden zijn … nu ja, dat gebeurt in Antwerpen of Brussel ook natuurlijk …

Het is in elk geval een schitterende tocht, we komen door heel mooie, maar tegelijk ook heel armoedige en totaal verwaarloosde buurten.  Overal, zelfs in de goorste buurten, zijn echter op vele plekken prachtige muurschilderingen en heel unieke mensen te zien.

De eerste ‘local’ die we ontmoeten is Tio, een goedlachse al wat oudere man, die een barbershop op wielen uitbaat in deze buurt, en volgens Shirley echt een figaro is, hij kan alles zegt ze, niet alleen knippen en scheren, maar ook epileren of extensions … wat je maar wil.

Het is een soort foodtruckje, maar dan ingericht met 1 prachtige antieke kappersstoel en een spiegel, schitterend.  Tio nodigt iedereen binnen uit en je mag ook op zijn troon plaatsnemen voor een foto ( of om je haar te laten knippen, maar dat slaan we even over 🙂 )

Het is een heel hartelijke man en ook weer heel kleurrijk.  Vol trots vertelt hij dat hij een schoenenliefhebber is en zeker wel 68 verschillende paren bezit !

Da’s meer dan wij in elk geval 🙂

Een beetje laten onmoeten we een dame, die – voor zover we dat kunnen beoordelen – totaal verslaafd is en er eigenlijk heel ziek ( uitgemergeld is het helaas meer ) uitziet.   Ze is echter wel heel vrolijk en gaat als een volleerd model poseren voor de foto’s.  We vinden dat een beetje lastig omwille van haar toestand, maar vermoedelijk leeft ze hier gewoon van.  Shirley doneert namelijk een groot stuk van haar verdiensten aan deze Dushi Walks aan de mensen in de wijk die dat nodig hebben … Of misschien ook wel om haar ( en ook onze ) veiligheid in deze straten een beetje te garanderen.   Het is wel heel confronterend …

Gelukkig gaan we bij de verdere wandeling alleen nog maar door prachtige straatjes met heel veel uitstraling en karakter.  We nemen 10-tallen foto’s en genieten van deze speciale, maar toch o zo mooie buurt.  Knap van Shirley dat ze zich zo totaal geïntegreerd heeft in deze beetje moeilijke buurt.  Ze laat ook merken dat ze heel erg begaan is met het leven van deze mensen, en dat is ook mooi natuurlijk !

Als één van onze laatste stops passeren we in de Breedestraat ( waar wij eerder deze week vanalles illegaals aangeboden kregen … ) in het Netto Café.  Blijbaar een icoon in Willemstad, volgens onze gids is het een zaak waar iedereen welkom is, eender welke kleur, nationaliteit of geloof, en wordt iedereen die zich racistisch of neerbuigend naar anderen toe zou gedragen, er door de chef eigenhandig uitgegooid.

We krijgen er een proevertje van de groene rum, die Mr. Chu, de eigenaar van het cafe alleen mag of kan verkopen in Willemstad.  Het is best lekker, redelijk sterk en beetje menthol-achtig, maar een proevertje is echt wel voldoende met deze temperaturen 🙂