Bedoeling vandaag is om een paar leuke stadjes in de buurt te gaan bezoeken. Er hangen nog redelijk veel wolken, maar als we de plaatselijke meteo mogen geloven, zal dat in de loop van de dag terug verbeteren. Onze eerste stop wordt Paimpol, hier zijn we op onze uitstap naar Île de Brehat al eens gepasseerd om naar de aanlegplaats van de overzetboot te rijden. Het leek toen al een heel gezellig stadje, dus dat gaan we vandaag eens van naderbij bekijken.  Wanneer we er aan komen, blijkt het vandaag ook hier marktdag te zijn, de markten zijn in dit deel van Frankrijk blijkbaar nog steeds heel populair en de inwoners gaan er steeds talrijk hun wekelijkse boodschappen doen. Het is een vrij grote markt, die bijna het hele dorp door opgesteld staat. We wandelen er een beetje door, en zien soms de vreemdste kraampjes opgesteld,
het meest in het oog springend is er ééntje waar de marktkramer een volledig geroosterd varken verkoopt.  Het dier ligt er nog met hoofd en poten eraan op de toonbank, terwijl de verkoper het vanaf de andere kant beetje per beetje versnijdt en op broodjes of in porties verkoopt.  Ziet er een beetje vreemd uit, maar de man heeft er blijkbaar veel succes mee.  Wij laten knorretje maar aan ons voorbijgaan en wandelen verder richting haventje. Hier liggen ook weer heel veel plezierbootjes aangemeerd, en de horecazaken langs de kade doen blijkbaar goeie zaken, het zit er overal goed vol…
Volgepakte terrassen zijn voor ons niet echt aantrekkelijk, dus we stappen weer verder om de rest van het stadje te gaan verkennen, tussen de kleine winkeltjes en – veel rustigere – bars en restaurants. Op aanraden van een lokale mevrouw gaan we naar ‘Le 18’ om iets te eten, volgens haar de beste zaak in deze buurt. Het weer wil ondertussen nog niet echt mee, dus we negeren het terras en stappen de zaak zelf binnen.  De eigenares zucht hoorbaar als we vragen of er nog een tafeltje vrij is, maar ze wijst er ons toch nog ééntje aan.  We installeren ons en vragen de kaart ( die buiten en overal op de muren met krijt is aangegeven ), maar krijgen als antwoord dat er geen kaart is en dat er enkel een vaste 3-gangen menu te verkrijgen is. Dat is voor ons echt veel te veel, dus vragen we vriendelijk of alleen een voorgerecht ook mogelijk is.   Na opnieuw een hoop gezucht kan dat … tot ze 2 minuten later komt vertellen dat ze nog maar 1 portie van het voorgerecht heeft en we maar moeten eten wat er is … pfff …

Nog 2 minuten later komt ze weer terug en krijgen we te horen dat er niets meer te eten valt, dat we maar ergens anders moeten gaan, ze gaat sluiten ( terwijl er nog redelijk wat mensen binnen zitten ) Vriendelijk is anders, en dat zeggen we haar ook, wat ze overduidelijk helemaal niet leuk vindt, maar ja ….

Door zoveel grofheid is onze honger wel even over, en we rijden dan maar eerst verder naar Pontrieux, iets verderop.   Dit kleine dorpje wordt het Venetië van Bretagne genoemd ( hoewel dat lichtelijk overdreven is 🙂 ), er loopt een kanaaltje omheen, waar je met een electrisch aangedreven bootje een toertje ( van enkele minuten ) kan doen. Dat doen we niet, maar we wandelen wel een rondje rond en door het stadje. Heel mooi en charmant, maar daarmee is eigenlijk alles gezegd.

Op dus maar naar de volgende, dat wordt dan Binic, een dorpje, dat eigenlijk tegen de Oceaan plakt.  Het is prachtig gelegen, in een kleine baai en sommige huisjes staan nauwelijks enkele stappen van de zee verwijderd.  Op de ‘dijk’ spelen verschillende groepjes mensen enthousiast hun Jeu De Boules en overal zie je bootjes. De hemel is ondertussen helemaal opengetrokken en het is er aangenaam warm. Het mooie weer maakt het beeld van het dorpje aan de oceaan natuurlijk nog mooier …
We eten er een ijsje en dat smaakt, zo op de kade van wat wel een postkaart lijkt 🙂 Vakantiegevoel ten top !

We wandelen de kade helemaal af richting vuurtoren, vanwaar je ook een prachtig zicht hebt op zowel het dorp, als op de weidse oceaan, zalig toch met dit weer  Een beetje verderop zien we een lokale visser, die zijn vangst van de dag aan het kuisen is.   De alomtegenwoordige meeuwen hebben dat natuurlijk ook gezien, en verzamelen in het water waar de man bezig is met zijn vissen.  Alles wat hij weggooit, wordt binnen de seconde door een meeuw opgevist of zelfs in volle vlucht gevangen.  Gratis buffet voor de vogels, en ze maken er zelfs ruzie voor, grappig wel !

Op uitzondering van het bizarre ‘restaurant-incident’ van deze middag, was dit weeral een dagje uit de duizend.  Terug naar St Brieuc nu, stilaan toch wel tijd om iets te gaan eten … 🙂