Het zonnetje verwelkomt ons deze morgen uitbundig, dus kunnen we weer buiten van ons ontbijt genieten.  De jonge man die het ontbijt verzorgt weet ondertussen al wat hij moet brengen, het is vermoedelijk een student die hier toch wel een leuke job heeft bemachtigd. Enig nadeel is natuurlijk dat hij altijd heel vroeg paraat moet zijn, gezien ontbijt al kan vanaf 7h00, een nachtje gaan stappen zit er dus waarschijnlijk voor hem niet in deze zomer.

Het dorpje Prosecco ligt hier boven ons in de bergen, en dat willen we uiteraard niet aan ons voorbij laten gaan 🙂
We vertrekken voor wat toch wel een stevige klim blijkt te zijn, maar we worden onderweg beloond met heerlijke uitzichten over de baai van Triëste. Net voor we Prosecco bereiken, hebben we nog een babbel met een lokale bewoner, die ons in perfect Duits uitlegt hoe we daar moeten geraken en van daaruit verder kunnen stappen naar de Strada Vicentina en de Route Napoleonica, 2 aan elkaar aansluitende panoramische wandelwegen, waarna we aan de andere kant weer terug naar beneden richting zee kunnen.

De man legt alles heel precies uit tot in de kleinste details, maar na een betoog van een dik kwartier zijn we eigenlijk al lang vergeten waar hij begonnen was 🙂 Maar geen erg, we vinden onze weg wel zelf, Prosecco is uiteindelijk niet zo moeilijk te vinden, maar de hoogtemeters moet je ervoor overhebben.
Helaas voor ons is in het hele dorp geen enkele lokale Prosecco-boer te vinden … het dorp heeft om één of andere reden wel zijn naam gegeven aan de lekkere bubbeltjes, maar ze verkopen de godendrank er niet … mmm, dan maar tevreden zijn met een watertje 😉

We wandelen daarna verder de panoramische routes af, en het blijft toch nog steeds hogerop gaan, weliswaar niet meer zo steil , maar toch …
Nergens staan er aanduidingen van hoe lang we nog moeten stappen voor we weer kunnen gaan afdalen, en we zien de wolken toch weer een beetje dikker worden … kan dus nog spannend worden. We vinden uiteindelijk het weggetje langs waar we weer naar beneden kunnen, maar dan vallen de eerste druppels toch al neer … beetje sneller stappen dan maar ( geen regenkledij bij 😦 ).  Echt hard regenen doet het niet, maar je wordt er natuurlijk even goed nat van.

Gelukkig kunnen we onderweg de bus nemen, de vriendelijke chauffeur legt ons haarfijn uit dat hij zelf niet naar Barcola rijdt, maar wel naar Triëste en dat we daar onmiddellijk kunnen overstappen op een andere bus die ons wel terug ‘thuis’ brengt.
Een gelukje bij een ongeluk dus ! Eindhalte is een pleintje in centrum Triëste – dat we ondertussen toch al wel een beetje kennen en daar gaan we toch nog eerst even een koffietje, wat vitamientjes ( lees  : fruit/groente smoothie ) en liters water drinken voor we de 2^de bus opstappen.

Ook hier weer ( op de bus dus ) allemaal netjes volgens de Covid voorschriften, voorbeeldig hoor !

Onze laatste avond in Barcola gaan we nog iets lekkers eten en dan is het morgen weer tijd voor de volgende etappe richting Anfo.