Een van de doelen aan deze kant was toch om Cagliari eens te zien, we willen de stad wel eens zien en weten waar ‘Il Ninja’ de hele tijd gewoond en gevoetbald heeft 🙂 We nemen de bus ( parkeren is niet altijd evident dus ) en die dropt ons aan de busterminus in de stad.  Ook hier weer hetzelfde verhaal, vrij troosteloos en totaal verwaarloosd allemaal…
We laten de moed echter niet zakken en trekken toch de stad in.
Het is vandaag heel erg warm, vochtig en de lucht is helemaal bedekt met grijze wolken, een echte ‘plakdag ‘ dus.  We wandelen door de stad, hier en daar zijn er wel de typische Italiaanse steegjes, maar het straalt allemaal een beetje troosteloosheid uit. Onderweg vinden we wel een steegje vol graffiti, maar dan mooi gedaan, prachtige tekeningen, toch een beetje kleur en vrolijkheid in deze grijze stad. Je kan in de stad ook niet naast ‘ Il Bastione ‘ kijken, een enorm gebouw waar je helemaal naar boven kan klimmen en je een uitzicht over de ganse stad hebt. Ondanks de plakkerige omstandigheden wagen we ons toch aan de klim.  Bovenop inderdaad zicht over de hele stad en de baai, maar vrolijk wordt je daar ook niet van … grijs! Echt geen mooie buurt dus, maar Radja zal wel ergens anders in de streek een mooi optrekje gehad hebben zeker 🙂
Ze gaan pas om 20h open, en als we daar aankomen maar goed dat we gereserveerd hebben, er staat een hele rij wachtenden ( logisch, gezien niet veel anders in de buurt … ) We krijgen een tafeltje toegewezen, de kaart is er vrij beperkt, maar we vinden toch wel iets naar onze zin.   De wijn is best lekker en ambiance is er genoeg met een koppel aan de tafel naast ons waar heel wat om te doen is.   Ze bestellen alles verkeerd, lusten niets, sturen alles terug tot de bediening er uiteindelijk met een grote boog omheen loopt …
Zelfs in Italië bestaat het dus, totaal hopeloze restaurants !