Deze morgen is het een beetje minder mooi weer dan gisteren, en we beslissen om dan maar naar de punt te rijden waar we vanuit het hotel op uitkijken, Capo Caccia genaamd. Er loopt één weg naartoe, en die komt uit op het uiterste puntje aan het ‘fort’ dat daar staat. Dat kan je gaan bezoeken indien gewenst, maar wij blijven liever buiten rondwandelen en genieten van de prachtige natuur hier. Het uitzicht is schitterend en hoewel er regelmatig dreigende wolken samenpakken, blijft het grotendeels droog.  
Na hier genoten te hebben van het prachtige uitzicht, rijden we verder naar het uiterste puntje van deze kant, Stintino genaamd.  Blijkbaar is er hier ook een wielerwedstrijd aan de gang, want regelmatig worden we door motards aangemaand om aan de kant te gaan en te wachten tot er weer een groepje renners gepasseerd is. Wij rijden dus eigenlijk in de tegenovergestelde richting en het is duidelijk dat er in verschillende categorieën gereden wordt.
De eerste groep waren min of meer ‘prof’renners, de volgende groepen worden ouder en rustiger, maar toch ook dikke chapeau voor hen.
Richting Stintino rijden we een beetje door een soort ‘western’landschap, vrij droog en zo goed als geen huizen of dorpjes.   We beginnen ons al af te vragen wat er eigenlijk te zien is op dit uiterste puntje, maar als we er eindelijk aankomen blijkt Stintino een vrij bruisend en modern dorp te zijn met een gezellig oud cntrum en een vrij grote jachthaven met immens grote bootjes.

Vlak voor dit uiteinde is er ook nog een klein eilandje, waar een soort reservaat voor ezels is. Je kan er niet zelf naartoe, dat moet met een lokaal reisbureau, maar moet helaas wel vooraf gereserveerd worden. Geen ezeltjes dus voor ons vandaag, maar ezels kom je natuurlijk overal tegen 🙂

Omdat het nog vrij vroeg in de namiddag is, rijden we daarna ook maar ineens door naar Castelsardo, een kleurrijk dorp vlak aan zee, met een burcht boven op een heuvel, waartegen dan alle huisjes ‘geplakt’ zijn.. Mooi om vanop een afstandje te zien, en ook gezellig om er wat rond te dwalen. Er komt natuurlijk wat klimwerk bij kijken, maar de straatjes zijn er zo smal dat je eigenlijk altijd in de schaduw loopt, en dat helpt wel natuurlijk ! Het is een beetje middeleeuws in hethart van het stadje, maar eromheen zijn de huisjes net iets minder oud en allemaal in vrolijke kleuren geschilderd,heel mooi, maar toch nog net iets minder schilderachtig dan aan de Amalfikust.

Terug naar Alghero dan maar, en onderweg stoppen we aan één van de vele spiaggia (strandjes) met dito barretje 4summer Dream’ genaamd, en dat is eigenlijk helemaal juist ! We vlijen ons neer in de zetels en nemen alvast een aperitiefje. In Italië wil dat zeggen dat je een aperitief naar keuze bestelt en er gelijk een heleboel ‘sneukeltjes’ bijkrijgt ( olijfjes, chips, nootjes … ) Zalig toch in de al iets ondergaande zon en zicht op zee is ook gratis inbegrepen uiteraard ! 🙂