Westkust en Time&Space

Hoog tijd vandaag om vanavond de beroemde Ibiza-Sunset eens te bewonderen. Dat maakt natuurlijk dat we verder de hele dag de tijd hebben om op de weg naar de westkust ( waar uiteraard die zonsondergang het best waar te nemen is ) nog een paar andere plekjes te bezoeken.   Ons autootje mag dus weer in actie schieten.
We trekken als eerste naar Santa Gertrudis de Fruitera, een dorpje ongeveer in het midden van Ibiza, dat omschreven wordt als hip en trendy, en dus weer een heel ander aspect van dit eilandje.
Grote afstanden zijn er op Ibiza niet echt, dus al vrij snel arriveren we op onze bestemming en gaan we er eens rondwandelen.
Alles speelt zich af rond het kerkplein, het hagelwitte kleine kerkje als eerste natuurlijk, maar daarrond is een soort mini-boulevard met resto’s, cafeetjes en enkele alternatieve winkeltjes.  Waarmee we bedoelen, niet de typische souvernir winkeltjes die je overal ziet, maar toch eerder iets meer ‘kwalitatieve’ winkeltjes met meer lokale dingen.  Leuk om eens in rond te neuzen, en zelfs de horeca gelegenheden zien er hier net iets anders uit dan de eenheidsworst in Ibiza-stad ( die vooral op het party-publiek gericht zijn, dat er in deze periode gelukkig niet echt meer is ) Leuke plek voor niet party-toeristen !

Volgende stop wordt wat hier omschreven wordt al het Stonehenge van Ibiza. Daarvoor moeten we wel een beetje zoeken, want ook nergens enige vermelding of verwijziging. We houden eerst halt aan een kleine supermarkt / annex taverne, voor een gedeeld broodje ‘Jamon’ en een overheerlijke, versgeperste smoothie, superlekker ! De jongedame die het etablissmentje uitbaat is superlief en laat ons – bij gebrek aan een sanitaire instelling in de zaak – even van haar piepklein privé-studiootje gebruik maken … ze verhuurt het ook aan toeristen, vertelt ze ons en-passant 🙂 ( het is trouwens prachtig ! )

Na de leuke stop trekken we te voet verder naar StoneHenge, dat eigenlijk ‘Time & Space’ heet. Dat blijkt eigenlijk een modernere versie te zijn van het gekende monument in Engeland, dat op bestelling werd ontworpen en gebouwd door de stichter van Cirque du Soleil, mr. Guy Laliberté. Deze brave man was vermoedelijk een beetje visionair en had de bedoeling om een soort ‘zonnewijzer’ te laten ontwerpen met 13 zuilen, opgetrokken uit basalt, met hier en daar zelfs een laagje bladgoud erop.  Op zich wel een indrukwekkend bouwwerkje, maar blijkbaar ‘zonevreemd’ 🙂 opgetrokken, want deze meneer heeft van de overheid een gigantische boete moeten betalen omdat hij geen vergunning aangevraagd had voor dergelijke constructie …
Maar het mocht wel blijven staan en trekt nu wel best wat bezoekers. Of mr. Laliberté er zelf nog woont, hebben we niet kunnen achterhalen. Eromheen zijn ook een aantal cirkels in steen aangelegd, en iets verderop vind je ook nog ‘Las Puertas del Cielo’, ook weer een vreemde constructie van 2 deuren die de contouren van een kamer van 3mx3m vormen.  De ene deur heeft 2 vleugels en is wat breder dan de 2de deur met slechts één vleugel, waar op de deur een aantal afbeeldingen van de ‘hand van Fatima’ aangebracht zijn.   Tussen de beide deuren is zelfs een ‘vloer’ met motieven aangelegd die het idee van de ‘kamer’ ook weer versterken.  Wanneer je door de 2 deuren heen vanuit een bepaalde hoek kijkt, kan je in de verte ook weer Es Vedra zien liggen ( de lelijke rots van gisteren ). Voor velen ( waaronder ook wijzelf ) het sein om zich in de vreemdste bochten te wringen om die foto te kunnen nemen 🙂

Hoog tijd nu om verder te rijden naar San Antonio de Portmany, de stad aan de westkust, vanwaar de beroemde ‘sunset’ dus best te bekijken valt. Dat blijkt best een vrij grote stad te zijn, met een mooie haven en héél veel café’s en discotheken, volgens de gekende partycultuur van Ibiza. Ook hier zijn de meeste zaken al gesloten ( het partyseizoen loopt echt op zijn laatste benen ), maar in het ( blijkbaar beroemde ) café Mambo beloven ze nog een laatste feestnacht op 22/10 … morgen dus 🙂 Maar wij zijn er dus nu al om de zon te zien zakken in de zee, helaas voor ons gaat het vandaag echter niet helemaal lukken… de zon is er wel, maar er zijn zoveel – vrij dikke – sluierwolken komen opzetten, dat we de grote verdwijntruc in de zee met bijhorende kleurenexplosie amper te zien krijgen … een pastelkleurig tintje aan de wolkenband, daar moeten we het mee doen …
Maar toch ook wel mooi, en misschien moeten we nog maar eens terugkomen voor het échte spektakel … kunnen we ook ineens die laatste feestnacht meepikken 🙂 🙂 🙂