Na een welkome nachtrust, gaan we s morgens op ons gemakje ontbijten, dat gebeurt hier buiten op het terras bij het zwembad en dat is natuurlijk bijzonder leuk.

Hoewel het op Curaçao ook niet echt afkoelt s nachts ( de temperatuur zakt maar hooguit enkele graadjes ) is het toch wel fijn om in deze ( bij ons koude en natte ) periode lekker buiten te kunnen ontbijten.

Het is heel verzorgd, vers geperst fruitsap, yoghurt en vers gesneden fruitsla, vergezeld van een versgebakken megagrote croissant en 2 tasjes koffie.  Lekker, meer heeft een mens niet nodig 🙂

Na het ontbijt krijgen we van Ariën ( de Nederlandse eigenaar van het hotel ) nog wat uitleg en tips voor uitstapjes, bezienswaardigheden, wandelingetjes, enz … heel handig !

De eerste dag gaan we echter weer niet in een auto stappen, nee we gaan te voet naar het centrum in Willemstad, dat is +/- zo’n 2,5 km dus best te doen om te wandelen.

Het is natuurlijk wel weer ontzettend heet, dus toch maar een rustig tempo aanhouden en ondertussen onze ogen goed de kost geven om van de mooie omgeving te genieten.

In de wijk waar wij logeren is het allemaal redelijk netjes en zijn veel gebouwen ( zoals ons hotel ) al vrij goed gerenoveerd of wordt er volop aan gewerkt, maar zodra we een beetje verder dit wijkje verlaten, zie je toch wel nog het ‘oude’ Curaçao … allemaal wat in vervallen staat en een beetje troosteloos, dit in tegenstelling tot de vrolijk gekleurde nieuwe gebouwen waar wij logeren.

Dit doet ons een beetje aan Cuba denken, waar ook alles vrij in verval was, maar hier is dat dus heel plaatselijk, soms vrij nieuw en modern, soms dus in minder goede staat …

Uiteindelijk komen we dan eerst in Pietermaai ( ook een vrij gekende wijk van Willemstad ) en vervolgens in Punda, wat toch wel het levendigste stukje van deze stad is.

We wandelen langs het oude fort, waar nu heel wat restaurantjes te vinden zijn, en komen vrij snel in het centrum aan.  Het is er gezellig druk en overal zijn terrasjes en barretjes te vinden, heel mooi en blijkbaar ook zo goed als allemaal gerenoveerd.

We dwalen door al de kleine straatjes en komen uit aan de beroemde ‘handelskade’ in Punda.

Dat is eigenlijk een rij heel fel gekleurde gebouwen die vlak aan het water liggen ( doet dan weer een beetje aan ‘Bryggen’ in Bergen denken ) en vermoedelijk het meest bekende beeld van Curaçao.  Daar is ook de beroemde ‘pontjesbrug ‘ de volkse en meer gekende benaming voor de Koningin Emmabrug.  Deze brug rust eigenlijk op een heel aantal pontons ( vandaar de benaming ‘pontjesbrug’ in de volksmond ) en kan opengezet worden als er een schip doorheen moet dat van of naar de aanlegsteigers van de industriële haven moet.

De pontjesbrug is eigenlijk ook voor een stukje een soort boot, mét een krachtige motor die de brug kan verplaatsen wanneer er een bootje moet passeren … wat we even later ook zien gebeuren.  De brug draait open en enige tijd later komt er een gigantisch containerschip door het smalle kanaaltje gevaren … gelukkig aan een stapvoets tempo, anders zou de hele kade aan beide kanten waarschijnlijk totaal onderlopen bij de passage van dit scheepje 🙂

We wandelen ook – zoals zovele anderen – te voet over de brug om het volgende stasdeel
Otrobando eens te bekijken.   Nog niet helemaal zo opgeknapt als Punda, maar toch wel goed op weg 🙂

Aan de andere kant van de brug is ook een hele mooie kade en in Fort Rif hebben ze de wat chiquere winkels en wat bars en restaurantjes ondergebracht, het oogt daar allemaal heel hip en trendy  Het is bovendien ook al eind November en hoewel het heel gek aanvoelt voor ons, is het ook hier bijna Kerstmis en wordt dat ook heel ijverig voorbereid.  Bizar wel, bij 30° en stralende zon in de kerstsfeer komen …

Maar het heeft natuurliljk ook wel z’n charmes … overal al ( nep ) kerstbomen, witgeschilderde rendieren en zelfs Olaf ( uit Frozen ) hebben ze ten tonele gevoerd voor de komende kerstperiode.

Grappig wel 🙂

Op de kade aan de andere kant is het dus best wel OK, maar zodra we een beetje verder wandelen en in een ‘winkelstraatje’ aan die kant van het kanaal uitkomen, blijkt hier de stadsrenovatie nog niet begonnen te zijn en komen we in een ouderwetse buurt terecht.

Hier is het allemaal ook weer vrij vervallen en saai van uitzicht.  Er loopt ook wel een beetje een ander publiek rond, voor zover we zien zijn wij de enige blanken die daar rondwandelen, en worden we opeens zomaar in het midden van de straat aangepsproken of we niets te ‘roken’ moeten kopen ( waarbij er geen gewoon sigaretje bedoeld wordt ) en zelfs of we soms geen cocaïne nodig hebben … niet te geloven toch ???

We besluiten dan maar wijselijk om stilletjesaan terug naar het nieuwe gedeelte van het stadscentrum te gaan om daar een terrasje te doen.  We zetten ons in de schaduw aan de kade en genieten van het uitzicht en de Anitlliaanse zomer ( die eigenlijk gewoon het hele jaar door aanhoudt ).  We proberen een lokaal biertje ( en heeeel veel water ) in deze gezellige buurt en zijn eigenlijk nog altijd een beetje onder de indruk van de ontmoeting van daarnet …

Maar al snel vergeten we het hele voorval en genieten we terug met volle teugen van dit leuke stadsdeel.  We wandelen daarna nog door een paar winkelstraatjes en keren dan stilaan terug naar ons hotel.  Het is ondertussen al laat in de namiddag en we gaan nog eventjes het zwembad in om een beetje af te koelen 🙂

Prima idee, want na onze verfrissende duik voelen we ons direct een pak minder verhit en heel  uitgerust, zo hadden we het ons ook voorgesteld.

Na een praatje met onze medebewoners in Villa Tokara, geraken we stilaan terug helemaal opgedroogd ( wat uiteraard vrij vlot gaat in deze temperaturen ) en wordt het tijd voor het avondmaal.  Onderweg zijn we een heleboel kleine, lokale restaurantjes tegengekomen en we besluiten om naar ‘Chez Ray’ te gaan, op enkele minuutjes wandelen van ons hotel.  We gaan graag al eens een beetje coleur locale opsnuiven ( figuurlijk dan 🙂 ) en dit eettentje is helemaal zoals we het ons voorstellen, klein maar heel gezellig en zo blijkt, gelukkig ook heel erg lekker !

De chef himself ( Ray dus ) heet ons welkom in zijn zaakje en dat blijkt een hele vriendelijke meneer te zijn, die bovendien ook nog eens heel lekker kan koken … hier komen we waarschijnlijk nog wel eens terug tijdens deze trip !

Hij is bovendien ook heel bekend met Nederland en kent zelfs uitstekend Zeeland én Vlaanderen :-).  Hij vertelt ons ook dat hij van plan is om binnen enkele weken naar onze lage landen af te zakken voor familiebezoek in de kerstperiode.  We kunnen hem alleen maar aanraden om en dikke jas en paraplu mee te nemen … 🙂

In eerste instantie zitten we daar – op enkele lokale dames na – alleen, maar al snel loopt het vol en Ray verwelkomt al zijn gasten persoonlijk, waarna hij zijn keuken induikt en met verbazend gemak  voor iedereen een lekker maaltje klaarstoomt.  Respect toch wel, samen met één medewerker slaagt hij er in om binnen redelijke termijn alle bestellingen af te werken en ook nog eens met iedereen rustig een praatje te maken !

No stress hier, zo te zien 🙂

Een geslaagde avond dus, tijd om terug naar ons hotel te gaan en nog een afsluitend koffietje te drinken, onze eerste dag hier zit erop !